Steeds hetzelfde hardlooprondje, steeds dezelfde routes, steeds dezelfde wedstrijdjes. Alles op asfalt. Of juist niet. Alleen maar halve marathons. Altijd hetzelfde tempo.
Regelmaat. Sommige mensen zweren erbij. Geen gekke uitstapjes of rare uitspattingen. Schoenmaker blijf bij je leest en doe vooral niet gek als normaal al goed genoeg is. Aan normaal heb ik echter een broertje dood. De zogenaamde comfortzone? Olé, olé, weg ermee! Helemaal afgelopen jaar. Van wannabe-marathonster heb ik vastgeroeste dromen ingeruild voor nieuwe avonturen. Van triatlon tot zeezwemtocht en van eilandhoppen tot mtb-scheuren. En met succes. Want ik kan me niet heugen dat ik ooit zoveel plezier aan sport heb beleefd.
Gelukkig hoeven veranderingen niet groots en meeslepend te zijn. Het zijn vaak juist kleine dingen die je sportgenen even helemaal kunnen resetten. Neem sporten in een andere omgeving. Op vakantie bijvoorbeeld. Twee weken terug hadden we het geluk ons 5 dagen lang heerlijk terug te trekken in de Eifel. Fiets mee, loopschoenen mee, zwempak mee. En genieten maar! Of, nou ja, genieten. Ik kwam erachter dat lopen en fietsen in de Eifel toch wel héél andere koek was dan in Nederland! Heuvels zijn hier echt heuvels en als je kuiten dat niet helemaal gewend zijn… Maar goed, met een trail in het verschiet kon wat extra training geen kwaad en aangezien ik toch op zoek was naar wat avontuur…
Mijn ‘out of comfortzone’ drang werd overigens wel even op de proef gesteld toen we een dag met de mountainbikes op pad gingen. Ik geloof niet dat mijn hartslag eerder zo in mijn keel heeft gezeten. Bonkend van inspanning omhoog en kloppend van angst naar beneden. Wie denkt dat ik altijd met een glimlach sport, think again! Ik heb onderweg wat vloekwoorden laten vallen waar mijn mama niet trots op zou zijn.
Maar toch, dan, als je eenmaal op die hoogvlakte staat. Als je dat toffe uitkijkpunt hebt bereikt. Of als je na een halve dag eindelijk onder die warme douche staat. Dan denk je: ‘Wow, wat was dat gaaf en wat ben ik blij dat ik heb doorgezet!’
Maar ook het ontmoeten van nieuwe plekken, mensen en culturen is tof. Zo had ik gezien dat op de voormalige legerbasis Vogelesang een historisch zwembad lag. Die ook nog gewoon geopend was. Ja, daar móet ik dan dus een keer gezwommen hebben. Zelfs als de strenge badjuffrouw de twee vreemdelingen eerst met haar boze oog en een schelle stem ontvangt met ‘Sie sid zu spät!’ ( we waren tijdens het uurtje ‘früschwimmen’ pas om 7:20 bij het bad ipv stipt 7:00 – het blijven Duitsers). Toen ze eenmaal zag hoe mooi en netjes dat meisje met haar gekleurde panterbadpakkie en badmutsje zwom was ze meteen helemaal ontdooid en vroeg ze direct wanneer we weer terugkwamen.
Wij kwamen echter niet terug, maar gingen door. Naar de Beartrail in ’s Gravenvoeren. Na ons spontane uitstapje naar de Trail des Fantômes afgelopen zomer bleek dat onverhard modderstampen best wel ons ding te zijn. Nóg een voordeeltje van af en toe iets nieuws proberen: je ontdekt nog eens wat nieuwe hobby’s. Bovendien vielen na onze ‘change of scenery’ de dagen ervoor de heuvels in de Belgische Voerstreek ineens ontzettend mee! Dat was vast een stuk minder geweest als we gewoon braaf thuis waren blijven trainen. Alhoewel…
Ook vlakbij huis kan pittige heuveltraining plaatsvinden. En om daarop stuk te gaan hoef je zeker niet lang te lopen! Daar kwam ik afgelopen weekend wel achter tijdens mijn állereerste crossje tijdens de eerste BVC Cross. Zou ik er normaal niet over prakkiseren om een wedstrijd van slechts 3140 meter te lopen, dit keer leek het mij juist een uitdaging om te zien hoe hard ik op een kort circuit zou kunnen gaan. Niks nadenken over strategie of negative split. Gewoon rammen en knallen en gaan met die banaan! Zo kun je erachter komen dat 3 kilometer nog best lang kan zijn, dat korte felle heuveltjes lopen je best goed afgaat en dat je ook na 13 minuten en 29 seconden compleet kapot over de finish kan komen. Met een héél voldaan gevoel!
Grenzen verleggen en nieuwe uitdagingen aangaan. Ik kan er niets aan doen, maar ik word er blij van. Én een betere sporter! Ik beleef er niet alleen plezier aan, maar merk dat mijn lijf sterker en sneller wordt. Alsof het bij iedere nieuwe uitdaging (al is het eens een anders dan andere route door het bos) even geprikkeld wordt om meer uit zichzelf te halen. En alsof mijn zintuigen meer open staan er extra van te genieten. Een win-win situatie lijkt me, toch?
Dus, maak eens een anders dan anders rondje, sla eens links in plaats van rechtsaf, loop eens onverhard, pak eens een heuvel, sport op vakantie of schrijf je in voor een (voor jou) gekke wedstrijd. En je zult zien: ook buiten die comfortzone is enorm veel moois te beleven!
Mijn Eerste Marathon 