Mijn Eerste Marathon

Het is januari 2021. We zitten midden in de zoveelste lockdown. Alles zit potdicht. Spontane avonturen zijn ver weg. Líjken ver weg. Totdat ik op een zondag besluit een marathon te lopen. Gewoon zomaar. In eigen achtertuin. Tijdens het lopen denk ik aan het welkome midweekje weg naar Drenthe volgende maand. Gewoon een paar dagen relaxed, buiten zijn, beetje lopen… En dan, ineens, ontspringt ergens halverwege de route in mijn  hoofd een plan: Wat nou als ik dit jaar íedere maand een marathon loop? En dan steeds in een andere provincie? Dan hebben we een goed alibi steeds een paar dagen weg te gaan. Én je ziet op micro-avontuur-niveau nog eens wat van je eigen land. Nog voordat ik de eerste – wat later de ‘Utrecht marathon’ zou blijken – 42,2 kilometer heb volbracht, weet ik: ik ga dit doen.

En zo loop ik de maand erop mijn februari marathon dwars door Drenthe. Ik heb een route uitgestippeld via Wandelnet en loop een paar etappes van het Drenthepad van Diever terug naar Rolde, waar ons vakantiehuisje staat. Het blijkt een constructie te zijn die de maanden erna veel herhaald zal worden. Het uitgebreide wandelnetwerk via Wandelnet is een bron van inspiratie voor toffe afwisselende routes, die je op de mooiste (veelal onverharde) paden brengt en op plekken waar je anders niet zo snel zou komen.

We boeken een huisje ergens in de buurt van een route. Sjoerd zet mij ’s ochtends ergens met de auto af en is het enige dat ik nog hoef te doen: teruglopen. Minstens 42,2 kilometer lang. Soms iets meer. Nooit minder. En ook al gaat het zeker niet altijd van een leien dakje (het is en blijft een pleuris end), ik geniet iedere tocht weer en verbaas me erover hoe mooi en afwisselend Nederland. En hoe weinig ik er eigenlijk van ken.

Hoe meer ik zie, des meer ik wil zien. Letterlijk iedere provincie heeft wel iets te bieden om voor terug te komen. En heeft schoonheid op zijn eigen manier. Van het bosrijke Noord-Brabant tot het lopen over de bodem van de voormalige Zuiderzee in Flevoland. Ik loop over heuvelachtige kronkelpaden in Zuid-Limburg en over ellenlange kaarsrechte wegen in Friesland. Ik loop over dijken met schapen, langs meren, het bos en de kust. Ik loop in de zon, de regen, langs buitenplaatsen en rijtjeshuizen.

En ik geniet. Ik geniet me te pletter. Zelfs als na de 45 kilometer van Overijssel de schuurplekken zo diep in mijn rug gegroefd staan, dat ik onder de douche nog net niet de hele camping bij elkaar schreeuw van de pijn (les geleerd: sindsdien plak ik alle potentiële schuurplekken af met sporttape).

Meestal loop ik alleen. Een enkele keer met een loopmaatje die ook wel zin heeft ‘spontaan’ een marathon te lopen. Sjoerd vergezeld mij op de fiets tijdens mijn kustetappe door Zeeland. En natuurlijk tijdens de hardloopreis naar Texel! Een inmiddels jaarlijks terugkerend fenomeen, waarbij ik al hardlopend van mijn eigen voordeur naar een uithoek in Nederland loop. Toch mooi voor stiekem twee extra marathons op de teller.

In september gaat de wereld weer een beetje open en kan ik zowaar mijn Gelderland-marathon tijdens een georganiseerde tocht lopen: de Freedom-trail. En ach, nu ik de smaak toch te pakken heb, pik ik in oktober nog een extra Gelderse marathon mee: de Devil’s Trail. De pittigste in de reeks van dan inmiddels 13 marathons. En dan heb ik nog twee provincies te gaan.

In Groningen begint mijn onderrug wat te sputteren en moet ik de week erop voor een bekken-APK langs de fysio. Die is inmiddels wel wat avonturen van mij gewend en nadat hij mij met zachte hand weer recht heeft gezet is de enige boodschap die hij meegeeft: ‘Geniet van je laatste!’

En zo was het ineens december en was het inderdaad tijd voor de laatste provincie. In Zuid-Holland moest het gaan gebeuren. Met een startnummer zelfs, want ik had me weten in te schrijven voor de Voorne’s Duin Trail. Er werd me 43 kilometer duin, bos en strand beloofd en daar was niets aan gelogen. Ook niet dat het parcours nat en modderig zou zijn. Met de drek tot aan mijn knieën kwam ik – dankzij het missen van een lintje en een kleine detour – na bijna 46 kilometer over de finish.

En zo zat het er ineens op. En was het project volbracht. 12 maanden, 12 provincies en uiteindelijk 15 marathons. Hoewel ik op die spontane zondagochtend in januari niet had kunnen bedenken hoe het zou zijn om daadwerkelijk zoveel marathons in een jaar te proppen, is het me uiteindelijk ontzettend meegevallen. En vond ik het een stuk minder zwaar dan ik had gedacht. Het feit dat ik de (meeste) marathons op ‘standje genieten’ liep en er ook echt een mini-vakantie van maakte zal hier zeker aan bijgedragen hebben.

Net zoals het feit dat er maar één ding leuker is dan een gek plan bedenken: het ook daadwerkelijk uitvoeren.

Voor de rest van 2021 ga ik heerlijk met de voetjes op de bank. Terugdenken aan een ogenschijnlijk avontuurloos jaar, dat toch heel avontuurlijk bleek te zijn. En dan onder de kerstboom maar eens bedenken wat voor mooi avontuur in 2022 roept om uitvoering.

Ps: Voor de cijfer- en feitjes freaks. Onder de foto het complete overzicht van het gehele project:

• 

Januari: Utrecht – 42,2 kilometer trail in eigen achtertuin (Utrechtse Heuvelrug)

Februari: Drenthe – 43 kilometer over het Drenthepad van Diever naar Rolde

Maart: Limburg – 43 kilometer Koning van Spanje Trail

April: Noord-Holland – 175 kilometer als onderdeel van hardloopreis van Veenendaal via Hilversum (43km), Zaandam (45,5km), Schoorl (37km) naar Den Hoorn (46km) en de Noordzee-kust (3,5km) op Texel

Mei: Noord-Brabant – 42,2 kilometer over het Roots Langste Natuurpad van Goirle naar Liempde

Juni: Overijssel – 45 kilometer over het Overijssels Havezatenpad van Delden naar Markelo

Juli: Flevoland – 42,2 kilometer over het Pionierspad via het Knarbos naar Lelystad

Augustus: Zeeland – 43 kilometer vanaf Nieuwvliet gedeeltelijk via het Nederlands Kustpad richting Breskens en terug naar Nieuwvliet

September: Gelderland – 43 kilometer Airborne Freedom Trail Arnhem

Oktober: Friesland – 45 kilometer over het Zuiderzee pad van Oosterzee-Gietersebrug naar Stavoren + als extra marathon de 43 kilometer Devil’s Trail Nijmegen

November: Groningen – 45 kilometer mix van Roots Langste Natuurpad en tips van Nico Swart van Delfzijl naar Haren

December: Zuid-Holland – 46 kilometer Voorne’s Duin Trail