En toen…was het ineens alweer de laatste dag. Opluchting, blijdschap, maar ook een beetje verdrietig. Want de Nijmeegse Vierdaagse – voor wie het nog niet was opgevallen – is een feestje! Vier dagen lang een bal van blaren, spierpijn en andere ongemakken, maar voor mij gelukkig vooral een vierdubbele marathon van dansjes, muziek en mooie mensen en verhalen onderweg. Het gevoel van de Vierdaagse: saamhorigheid, blijdschap. Een bijzondere wereld waar liefde en vrijheid overwinnen. Waar dronken studenten de nuchtere wandelaars uitzwaaien. Waar soldaten niet schieten, maar stickers en vlaggetjes uitdelen aan kleine kinderen. Waar 68 verschillende nationaliteiten gebroederlijk naast elkaar lopen. Waar dik, dun, groot, klein, jong, oud elkaar ontmoet. Waar roze woensdag wordt gevierd. Waar geen opstootjes zijn, maar high fives. Waar wordt gewandeld, aangemoedigd, gelachen, gehuild. En uiteindelijk de achterlijke gladiolen zegevieren.
Nijmegen, je was geweldig! Ik zeg: Tot volgend jaar!
Mijn Eerste Marathon 
Topper!