Mijn Eerste Marathon

“Nee! Dat durf ik niet hoor! Weet je wel hoe steil dat is! Wat nou, gewoon gaan? Jij hebt makkelijk praten met je, wat is het, 18 jaar mountainbike ervaring. Dit is niet ‘gewoon maar een afdaling’. Dit is hoog! En eng en…waaaaaahhhhhh!”

Met gierende zenuwen en een volle strot met adrenaline stort ik naar beneden. Banden rollen, billen hobbelen, remmen piepen. Ikzelf word heen en weer geslingerd tussen een staat van complete doodsangst en uitzinnige euforie. Dit is gaaf, dit is eng, dit is te gek, dit is verschrikkelijk! Van ‘waarom doe ik dit is godsnaam’ tot ‘wanneer mag ik nog een keer’? Nooit geweten dat een sport zoveel verschillende emoties kan oproepen.

Ondertussen trapt mijn vriend op zijn ‘flierefluitjes’ in babytempo door. Deze sport is zijn ding. Als kleine puberjongen crosste hij al met zijn vrienden door het bos en kent ieder bospaadje in de buurt op zijn duimpje. Ik probeer er niet aan te denken hoe hard hij hier normaal door de bochten vliegt. Ik heb het gevoel dat als ik ook maar iets harder ga, dat ik uit de bochten vlieg. Dan maar op babytempo. Liever een angsthaas dan een pechvogel. Harder gaan kan altijd nog. Eerst maar eens leren vliegen.

“Je moet ontspannen. Niet te stijf op de fiets zitten. Gewoon lekker los. Als je dan valt, dan val je een stuk zachter. En zolang je maar kijkt naar waar je heen wil en niet waar je niet heen wil (zoals die pontificaal uitstekende boomstronk), dan komt het allemaal goed en hoef je helemaal niet te vallen.”

Aldus meneer de mtb-expert. Maar geloof mij, hoe logisch bovenstaande ook klinkt; als je eenmaal bovenaan die afdaling staat of net wat harder op een boom af roetsjt dan je dacht, dan is dat hele ‘ontspannen’ toch wel echt het laatste dat in mijn lijf opkomt. Behalve dan voor mijn sluitspier (excuser le mot). Ik heb gedurende de route namelijk net zoveel kleuren weten te schijten als dat mijn broekje rijk was. En dat zijn er een hoop!

Maar toch, toch….was het uiteindelijk niet de angst die overheerste. Naast alle enge bochtjes en steile afdalingen was het namelijk vooral ook heel erg gaaf. Adrenaline is een goede tegenhanger voor angst en ik kon mij er gedurende mijn rit dan ook niet van onttrekken dat ik de hele tijd dacht ‘Dit is vet cool! Kijk mij nou eens bikkel zitten wezen op mijn mtb!’ Na mijn vuurdoop van 19 km en 127 hoogtemeters kwam ik dan ook met een big smile terug thuis. Ik was om. Geen spinning meer in de winter (sorry Evert!), maar mountainbiking! Perfect racefietsalternatief, mooie intervaltraining en vooral ook kick-ass-fun!

Maar ja, dan moet je nog wel een mtb hebben (klein detail). De fiets waar ik mijn vuurdoop op beleefde mocht dan namelijk wel mooie roze handvatten hebben, hij was niet van mij en bovendien ook nog eens te groot. Niet handig dus. Maar waar vind je zo snel een fiets die wél bij je past, niet te duur is, de goede maat heeft en het liefst ook nog wat kekke kleurtjes heeft (groot detail)? Ehm, op Marktplaats bijvoorbeeld. Waar precies op de dag dat jullie naar een verjaardag in Den Haag gaan een geweldige flitsende meest supermooie en, oh ja, ook nog passende, mtb te koop staat in – jawel – Den Haag! Scherp bod gedaan onder de noemer ‘dan komen we hem vanmiddag meteen ophalen’, en nog geen halve dag later zaten we al met de fiets terug in de trein.

En zo kwam het dus dat onze supermooie garage de tussenstand kent van 0 auto’s, maar 7 fietsen (de 2 fietsen die we ieder op ons werk hebben staan nog niet eens meegerekend). Tja, je moet wat over hebben voor je sport. Zoals op een rustdag lui een boekje lezen in de zon terwijl vriendlief een nieuwe ketting op je mtb zet en hem blinkend schoon en glimmend poetst. Dat krijg je als je naast mtb-expert ook fietsklus-expert bent. Hoewel ik wel bang ben dat hij me dat de eerstvolgende keer als ik weer bovenaan die heuvel sta te gillen betaald zet. Als ik stoer genoeg ben om die afdaling te nemen, ben ik ook stoer genoeg om een band te plakken. Maar mochten jullie de komende tijd rondom de bossen en mtb-routes in Veenendaal iemand horen gillen; no worries, it’s just me having fun!

“Waaaaaaahhhhhh gaaaaaaaffffff!”