Begin april met een clubje naar Wenen vliegen en daar de (halve)marathon kick assen alsof André Rieu de Weense Wals aan het spelen is. Een spontaan plan, spontaan ontstaan tijdens een spontaan tripje naar Stockholm. Immers, spontane plannen zijn altijd de beste plannen. Toch?
Dik twee maanden lang was ik in de gelukkige veronderstelling dat bovenstaande theorie inderdaad klopt. Met mijn pleasure runs en nieuw tryatleet trainingsschema, was ik in meer dan rotsvaste veronderstelling dat Wenen een weekend van Helden ging worden. En dat ik voor de verandering ook eens een cape mocht dragen. Eentje waarmee ik wapperend mijn debuterende wederhelft naar een mooie eerste halve marathon kon hazen. De finish lag immers niet voor niets op de ‘Heldenplatz’. Die finishlijn was voor mij gemaakt!
Helaas bleek ik toch over wat minder superpower te beschikken dan ik zelf dacht. Eén keer pannenkoekpech en ik stond weer aan de kant. Voor sowieso 12 weken. Dan Wenen, dag cape, dag Heldenplatz. Ik weet alweer waar ik sta. Wenend langs de kant.
Gelukkig heelt tijd alle wonden. En zo ook alle stressfractuurtjes en tranen. Daar waar ik tot een paar weken terug die hele trip maar ‘richtig scheisse’ vond (voor dat geld had ik ook lekker ergens in Italië héél veel wijn kunnen zitten drinken), heb ik nu de knop omgezet om er maar gewoon een ‘ganz toll’ weekend van te maken (weissbiertje iemand?). Een feestje. En niet alleen omdat de helden die wél gaan lopen dat verdienen, maar ook omdat ik precies komend weekend zelf mijn eerste echte minutenfeestje weer mag vieren! Hoera!
Kijk, dat is dan weer het voordeel van geblesseerd raken 12 weken voor je halve marathon. Je staat dan misschien als loser aan de kant, maar je mag wél je loopschoenen meenemen in de koffer om maar liefst 5 keer een hele minuut feest te vieren alsof André Rieu alle pruiken uit de kast trekt. Ik doe het ervoor.
Dus droog ik mijn tranen en ween ik niet meer. Morgen vliegen we. Op naar een Wiener schnitzel van een weekend, met minutenfeestjes en marathonhelden!
Je zal genieten van Wenen, ook al mag je maar 5 minuten lopen, loop naar het stadspark waar Johan Straus je glimmend staat op te wachten!
Veel plezier en vergeet de Schachertaart niet.
Succes met de minuutjes! Wel jammer voor je!
Ach, ik heb genoeg tijd gehad om het ‘jammer vinden’ om te zetten in ‘we gaan er wat leuks van maken’. Komt goed. Op naar een geslaagd weekend en een fijn minutenfeestje!