Mijn Eerste Marathon

“En wat ga je volgend jaar doen? Heb je al nieuwe plannen? Wat wordt de volgende uitdaging?”

Zomaar een greep uit de collectie vragen die mij de afgelopen weken met grote regelmaat is gesteld. Je loopt één keer 100 kilometer en meteen willen mensen weten: what’s next? Maar vooral, hoeveel verder ga je? Want jij kan dan wel hard geroepen hebben in je lanterfant-periode te zitten, maar daar trappen we natuurlijk mooi niet in hè! We weten allemaal hoe het gaat. Na ver komt verder en zolang je grenzen blijft verleggen is het woordje ‘verst’ nog lang niet in zicht.

En ja, natuurlijk heb ik erover nagedacht. Ik bedoel, zodra de eerste spierpijn uit je benen is getrokken, ontstaat er in je hoofd altijd wel ruimte voor nieuwe plannen en avonturen. Maar eerlijk? Een concreet antwoord op alle bovenstaande vragen heb ik nog niet.

Want wil ik wel verder? Of wil ik harder? Wil ik groot, groter, grootst of ga ik mijn uitdaging ergens anders in zoeken? Ik heb werkelijk waar géén idee. En nee, natuurlijk is mijn 2019 al geen onbeschreven blad meer (leer mij mijzelf kennen!). Zo heb ik een vinkje gezet bij de Sallandtrail, is een nieuw meerdaags hardloopavontuur ook al gepland (9-14 juni van Veenendaal naar Oerol) en tot slot geloof dat ik afgelopen week mijn wederhelft heb beloofd ook eens een bijdrage te leveren aan wat híj graag wil: op de fiets van Veenendaal naar Berlijn (God sta me bij!). Ter motivatie heeft hij dus zojuist mijn fiets boven op de tacx gezet. Zitvlees kweken heet dat.

Maar de rest van 2019 staat dus nog open. Open voor nieuwe avonturen, gekke gedachtekronkels en spontane besluiten. En mijn gevoel zegt dat dit komend jaar daadwerkelijk alle kanten uit kan gaan. Heerlijk!

Maar laat ik ook niet te veel op de zaken vooruit lopen. Want, man…wat was 2018 prachtig! Ik moet mijzelf soms daadwerkelijk knijpen om goed te realiseren hoe gelukkig ik mag zijn met alle dingen die ik kan en mag doen. Niet dat alles vanzelf gaat, maar naast ergens hard voor werken is een stukje geluk ook niet onontbeerlijk. En geluk, daar ben ik afgelopen jaar op vele vlakken flink mee gezegend.

Dus nee, ik kijk nog héél even niet te ver vooruit, maar kijk de komende dagen vooral nog even terug. En tel mijn zegeningen. Daar ben ik tot het einde van het jaar wel zoet mee.