Mijn Eerste Marathon

5 dagen, 176 kilometer, 4 overnachtingen en 1 oma. Dat is in het kort de samenvatting van de Grand Southern Grandma Trail. Nee, deze wedstrijd hoef je niet te googelen, want er zijn geen startbewijzen voor te krijgen en een website zul je er niet van vinden. Ook tijdregistratie is iets wat deze tocht niet kent en medailles aan de finish? Ja, als je ze zelf knutselt misschien. Het is dan ook eigenlijk helemaal geen wedstrijd. Het is een reis. Een reis om op zichzelf al van te genieten, maar ook een reis met een doel. Een doel waar geen beker of gouden plak tegenop kan. Want waar deze tocht mij brengt is bij oma. Mijn enige eigen oma (en ok, ik hoop een kabouterbiertje en een groot stuk Limburgse vlaai)

The Grand Southern Grandma Trail. Ik had graag willen zeggen dat ik zelf zo origineel was om deze naam te bedenken, maar ik kreeg hem zomaar heel erg aardig door een mede-loper in mijn schoot geworpen. En aangezien je zulke pareltje niet mag laten liggen én ik vond dat de hashtag #GSGT eigenlijk veel meer op een spannende soap met goede cliffhanger lijkt dan mijn oorspronkelijke hashtag #projectoma, vond ik maar dat dit hem moest gaan worden.

Nu is een goede naam één ding, maar daarmee kom je nog niet van Veenendaal naar Limburg. Het werd dus tijd om mijn nog wat vage plannen eens wat meer te gaan concretiseren. Als in: hoe-ga-ik-in-godsnaam-dit-pokkeneind-op-een-soort-van-fatsoenlijke-manier-indelen-zonder-dat-ik-bij-voorbaat-al-dood-neerval.

Gelukkig is er één iemand die van alle markten (en allerhande boekjes, kaartjes, mapjes, magazines) thuis is als het om wandel- en fietsroutes gaat: mijn vader. En zo zaten we dus vrijdagavond, onder het genot van een biertje, gebogen over Pieterpadboekjes, zoekend in knooppuntkaartjes, turend naar wandelnetwerken en vloekend op nietzulkehandigerouteplannerwebsiteszonderkilometeraanduidingenonderweg.

Twee biertjes later lag het plan klaar. Hét grote #GSGT masterplan.Mijn avontuur naar het verre zuiden. Op woensdag 24 mei gaat het gebeuren. In 5 dagen van Veenendaal naar Bingelrade via Ravenstein, Helenaveen, Venhorst en Roermond (hashtag #jekomtnogeensergens). En omdat ik bij het lezen van de plaatsnamen (en het zien van hun grootte op de kaart van Nederland. Ingezoomd.) nou niet echt het gevoel had dat ik daar direct een slaapplaats zou kunnen vinden, heb ik voor de zekerheid maar vast het een en ander vastgelegd. Na zo’n luttele 35 à 40 kilometer kan ik me namelijk zomaar voorstellen dat ik redelijk in huilen zou uitbarsten als zou blijken dat alle herbergen vol zouden zitten. Dat dus maar niet dus.

Maar…aangezien ik ook wel spontane opties open wilde houden en je immers toch maar nooit weet wie er misschien wel in Helenaveen woont (en een slaapplek zijn of haar herberg wil aanbieden), zijn al mijn accommodaties nog te annuleren tot half mei. Ook handig  voor het geval ik alsnog koud watervrees mocht krijgen…

En ook fijn: ik hoef niet alleen. Want én 176 kilometer wegtikken én leuk lachen op de foto én de route in de gaten houden, dat leek me iets te veel van het goede. Daarom neem ik mijn fotogenieke en coördinerend vermogen aka Sjoerd mee. Hoef ik onderweg alleen de zoutkorsten nog maar van mijn gezicht te krabben en gewoon te blijven zorgen dat de ene voet voor de ander gaat. Piece of Limburgse vlaaicake.

Dus ja, de Grand Southern Grandam Trail. Het klinkt nu al te legendarisch om waar te zijn en toch ga ik het doen. Het zal zwaar worden en best wel een beetje veel afzien. Maar potjandorie wat heb ik er zin in! Niks leuker dan kleine of grote avonturen plannen. Het leven is een soap, je hoeft alleen maar je eigen hashtag waar te maken! #GSGT