Mijn Eerste Marathon

Nijmegen. De Vierdaagse. En ik.

Zes jaar lang studeerde ik in deze mooie stad. Een week voor de Vierdaagse zag ik de stad langzaam veranderen in een andere wereld. Een wereld van zomer, feesten, wandelaars, blaren en muziek. Zomercarnaval op zijn sportiefst. En wat bleek? Meelopen was een nóg groter feestje dan de feesten zelf! Hoewel ik daar in 2009 anders over dacht toen ik 1 dag ongetraind met mijn ouder meeliep. Op sneakertjes. Ik heb het geweten! Kleine tenen die veranderden in blaren, teennagels die eraf vielen. En spierpijn, spierpijn! Nee, als ik dit grapje echt ging doen, dan ging ik trainen. En fatsoenlijke wandelschoenen kopen. Iets wat 2 jaar later warempel wist waar te maken. De 4 x 40 km liep ik lachend uit.

De jaren erna was ik te druk met hardlopen, fietsen en zwemmen om me er weer aan te wagen. Maar nu…die honderdste… Ach, ik zou vast niet ingeloot worden. Túúrlijk niet!

Túúrlijk wel! Story of my life. Ik had het kunnen weten.
De lelijke doch fatsoenlijke wandelschoenen had ik nog. De training ehhh….die is er een beetje bij ingeschoten. Of een beetje helemaal. Op één keer 20 kilometer en een Kennedymars in maart na.

Gelukkig ben ik niet alleen. Samen met mijn vader, moeder, tante én 3 nichtjes uit Amerika gaan we de uitdaging aan. Hoe het avontuur afloopt? Dat durf ik nog niet te zeggen.

Eén ding weet ik wel: de eerste (zeer warme!) 40 km zitten erop. Nog ‘maar’ 120 kilometer te gaan!