Mijn Eerste Marathon

Zul je altijd zien.
Heb je net je eerste 30km aangetikt, begint de snelheid in je kortere trainingen weer wat terug te komen, zit je lekker in een constante trainingsflow, ga je steeds zelfverzekerder die eerste marathon tegemoet….staat er ineens een week vakantie voor de deur!

HELP!

Vakantie: dat is toch zoveel mogelijk niksen, relaxen, eten en drinken om aan de alledaagse sleur te ontsnappen? Maar ik zit juist net zo lekker in mijn ‘sleur’! En ik heb eigenlijk helemaal niet zo’n behoefte om er juist nu met een sleurhut op uit te trekken. Ik trek er liever op uit met mijn loopmaatjes. Gewoon, lekker hier, in het bos. Daar heb je toch helemaal geen vakantie voor nodig?

Nou, ik misschien niet. Maar daar dacht mijn hardwerkende vriend toch wel anders over. Het leven blijkt niet alleen maar marathon te zijn (niet?) en waar gewerkt wordt, moet af en toe ook vakantie worden gevierd. Dus zat er niets anders op en moest ik er maar gewoon aan toegeven. Op vakantie. Met de sleurhut (lees: best wel een cool busje). Op weg naar het zonnige zuiden.

Gelukkig hoef je deze dagen niet ver te rijden om het zonnige zuiden te ervaren. En blijkt uiteindelijk zelfs dat dat zonnige zuiden ook de ideale plek is om je vakantie te combineren met een uitdagende trainingsstage!

Basecamp voor deze week? Bingelrade. Een piepklein Limburgs dorp waar nooit wat gebeurt, maar waar toevallig mijn oma woont en waarvan ik er laatst achterkwam dat hier zowaar ieder jaar een hardloopwedstrijd wordt gehouden (note to self: volgend jaar doe ik ook mee!)

‘Wie sjoen os Limburg is’
En nee, lieve Hollanders,  we zitten dan wel in het zuiden, maar daar is geen woord Spaans bij. Want Limburg is mooi! Prachtig zelfs! Groen, weids en…heuvelachtig!
Heel. Erg. Heuvelachtig. En dat hebben mijn kuitjes geweten!

Nu ben ik als loopster aan de rand van de Utrechtse Heuvelrug wel een heel klein beetje wat gewend (in mijn rondjes zit regelmatig de Elsterberg verstopt), maar geloof mij, die heuveltjes vallen in het niet met de verraderlijke glooiingen die het Limburgse landschap u biedt. Heuvel op, heuvel af, heuvel op, heuvel af. Ik was blij dat ik tijdens mijn eerste training van 15km een rustig tempo op het program had staan. Veel harder was ik de heuvels namelijk niet opgekomen!

Maar pittig of niet, ik begon de smaak van deze alternatieve trainingsweek wel te pakken te krijgen. Rondjes thuis lopen is misschien wel veilig en vertrouwd, maar je weg vinden in een geheel nieuwe omgeving is op zijn tijd ook wel erg verfrissend moet ik zeggen!
Tijd voor nog een extra ander uitstapje dus: de Belgische Ardennen. Net zo mooi, net zo heuvelig, net zo pittig. Helemaal met wat tempokilometertjes in de planning. Maar de benen hadden er zin in en stoven boven verwachting de heuveltjes op en af. En terwijl de eerste campinggasten al geeuwend hun stokbroodontbijtjes naar binnen werkten, had ik er alweer 7km opzitten. Bonjour La Roche! J’aime les routes alternatifs!

Weer terug in good old ‘Bingelder’ maakte ik van de gelegenheid gebruik om nog twee keer de kuiten te trainen met een leuke route van 12km. Schrikken van de heuvels deed ik inmiddels niet meer. Maar ik merkte wel dat diezelfde heuvels goed in mijn lichaam waren gaan zitten. En naarmate de temperaturen gedurende de week steeds hoger opliepen, leken ook die heuvels steeds hoger te worden. Doorzetten dus! Doorzetten en doorbijten. En ondertussen keihard genieten!

Want ja, we zouden het bijna vergeten: maar het is vakantie! En nee, die vakantie bestond niet alleen maar uit hardlopen of rekening houden met mijn marathonschema! Ook hardwerkende vriend heeft zich op zijn mtb flink uitgeleefd in de heuvels (toch fijn: allebei een sportieve hobby hebben). En als we dan weer moe maar voldaan onze trainingen erop hadden zitten, dan werd er ook zeker genoten en vakantie gevierd. Want zo mooi als de heuvels zijn, zo lekker zijn ook de biertjes (en wijntjes). En die smaken na zo’n sportieve vakantieochtend dan ’s middags op een zonnig terrasje extra lekker!

Proost!