Mijn Eerste Marathon

Vergeef me als dit stukje raar, vreemd, onsamenhangend of verwarrend overkomt. Ik ben er met mijn hoofd niet helemaal bij. Sterker nog, ik ben met mijn hoofd ergens ver in de wolken en dat komt voor een groot deel door een flinke dosis ‘runners high’. Licht in mijn hoofd en fijne vermoeidheid in de benen. Tja, dat krijg je als je voor het eerst weer mag snoepen van ‘het genot van de 3 L’en’. Dan blijft het niet bij één snoepje, maar gaat die zak gewoon tot de bodem leeg, 15 km lang.

Maar het zijn niet alleen die 15 kilometers van mijn favoriete duurlooprondje die mijn hoofd in opperste staat van alertheid en bedwelmdheid tegelijk brengen. Het lijkt de afgelopen weken wel alsof alles in mijn lijf constant ‘aan’ staat en klaar is om te rennen en absorberen. Of het nou kilometers, ideeën of nieuwe plannen zijn; ik loop maar door en kom onderweg de mooiste wegen en (zij)paden tegen. En het mooiste is: alles lijkt ook ineens samen te komen.

Zo is daar ineens de ‘Kleine HuiskamerRun’. Een idee ontstaan uit een ander idee (Runners High Tea) dat ik al een tijdje had, een ontmoeting met ‘Huisgenoot’ Carla die naast een passie voor bloemen ook een passie voor lopen blijkt te hebben, én een stroom aan enthousiaste Twitter reacties na het presenteren van het concept.

Tof idee: loopwedstrijd in #Vdaal met runnershightea @kleinehuiskamer voor alle @loopmaatjes en bloemen van @Schuurtje2 voor alle winnaars!

— Sanne Heymann (@Meisje_Sanne) 17 februari 2014

Tof idee? Zeker! Maar ook best wel spannend. Maar goed wie a zegt, moet ook b zeggen en als je een echte loper bent, plak je er na het lopen naar punt a vanzelf wat kilometers aan vast om bij punt b te komen.

Tussen een eerste LSD van 13 km en een lekker knalrondje van 5 km in, kwam ik dus uiteindelijk uit bij Andrea. Want ja, heel leuk zo’n run en high tea, maar tussen het bakken en bereiden van al die ‘kwark en kloten‘ door, is het natuurlijk ook wel handig als die run nog een klein beetje begeleid wordt. Gelukkig is Andrea een ervaren Twitter-run begeleidster (én een hele toffe hardloopchick met een zeer indrukwekkend hardloop-cv). Op een antwoord van haar hoefde ik dus niet lang te wachten: ‘Jaaaaaaa!! Wie wat waar wanneer en hoe?!’

Aan enthousiasme geen gebrek, alleen één klein detail: Andrea woont net aan de andere kant van de Utrechtse Heuvelrug en is op het Veense stukkie bos dus nog niet zo bekend dat ze daar direct (zonder zelf te verdwalen) een run kan begeleiden. Gelukkig hadden we ook hier snel wat op gevonden, namelijk een RunAlongRun: een concept dat Andrea vorig jaar heeft bedacht waarbij ze een soort ‘hardloopinterview’ houdt met andere lopers en hun drijfveren. Mooie manier om elkaar beter te leren kennen, een parcours uit te stippelen en vooral keihard te lachen, lopen en genieten! Want wat een toffe en gezellige loop was dat! De km’s vlogen voorbij en onze hoofden sjeesden er achteraan. Inspiratie vloog over en weer en en voor we het wisten waren we bijna 11 en heel veel klets-km’s verder. Over runners high gesproken! Benieuwd naar Andrea’s verslag over deze runspiratievolle loop? Klik hier.

Tja, en zo loopt je hoofd ineens over. Werkend aan je plannen en rennend aan je kilometers dendert alles als een kleine sneltrein vooruit. Zou 2014 dan echt het jaar worden van mooie dromen die uitkomen? Van huiskamers tot marathons en van runner s high tot runners high tea’s? Wie weet! Eén ding weet ik in ieder geval zeker: wat er ook achter de volgende bocht of zijweg ligt, I’m back en ik geniet van iedere stap en iedere km die ik zet. Let runspiration lighten up my world!

Ps: Ook zin om mee te doen aan De Kleine HuiskamerRun? Er zijn nog plaatsen vrij! Voor meer info en opgeven klik hier.