Mijn Eerste Marathon

Eindelijk!
Eindelijk, eindelijk, eindelijk!
ZOMER!

We hebben er even op moeten wachten, maar eindelijk is het zover!
Wég met de koude winter en wég met de kwakkellente! Zon is wat we willen! Lange dagen, korte broeken. Lange lopen, zonder vloeken.

Ik wist het wel: zodra de zomer zou aanbreken zouden mijn problemen smelten als sneeuw voor de zon. En dat is maar goed ook, want met blessureleed was ik inmiddels wel goed klaar. En mijn trainingsschema ook!
Opbouwen was het devies. Hoe langer de dag, hoe langer de loop. ‘Lekker Lang Langzaam’. Eerst een rondje van 16km. Toen 18, 20, 22, 24, 25….en een ronde van 26 kilometer om het af te maken.

Warm was het wel, maarja, wat wil je in de zomer. Lange dagen en vroege ochtenden. Gelukkig heeft het vroege vogeltje in mij daar geen moeite mee. En hoe harder de zon begon te schijnen, hoe meer vertrouwen ik erin begon te krijgen. Voor het eerst kreeg ik het gevoel van: ‘Ja, ik ga dit doen. Ik ga gewoon straks die marathon lopen!’

En met zo’n gevoel krijg je vleugels.
Dat kun je overigens niet zeggen van de eerste energiegel die werd uitgeprobeerd. Zomerse koude ranja met een ijsblokje, ok. Maar dikke zoete niet aangelengde drap die je onderweg je keelgat in moet spuiten?! Nee, dan liever toch zelf maar wat fabriceren of gewoon lopen op kloten!

Want ballen heb je wel nodig om die marathon te volbrengen. De laatste 26km duurloop ging prima. Maar met de zon op mijn bolletje besef ik ook dat daar over 81 dagen nog 16,2 kilometers bij moeten.

Gelukkig is de zomer nog niet voorbij. De barometer geeft voor de komende dagen weer 30 graden aan en ook op mijn trainingsschema komt de eerste 30km al bijna even snel in zicht. Dat wordt zweten, zwoegen en genieten.

Want,

Eindelijk!
Eindelijk, eindelijk, eindelijk!
Eindelijk is het…ZOMER!

Gelopen juni: 184 km
Gelopen juli: 202 km