Mijn Eerste Marathon

“Een marathon? Neuh, daar train ik veels te weinig voor joh! Ik train maximaal 12 kilometer. Ja, ik heb er ooit wel eens 3 gedaan. Ging op zich niet verkeerd. Zo tussen de 3:05 en de 3:20 uur. Maar dat is alweer even geleden hoor!”

Bovenstaande uitspraak is typisch Drikus. Bescheidenheid siert de mens. In dit geval zou er wat mij betreft wel wat minder versiersel mogen zijn. De mensen die Drikus kennen zullen het vast met mijn eens zijn. Ik bedoel, welke eind-zestiger gaat voor zijn lol op een regenachtige ochtend ‘even’ een ‘klein stukje’ (lees: 110 kilometer) heen en weer naar Kleve fietsen, om zich daarna om te kleden en voor nog eens 14 kilometer op de fiets naar Veenendaal te springen om daar nog een rondje van 11 kilometer met iemand te lopen? Dat kan alleen Drikus zijn.

Drikus. De man die met gemak nog steeds tijden loopt waar menig loper jaloers op zou zijn. “Ach, ik vind dat ik het voor mijn leeftijd nog niet zo slecht doe”, zegt hij dan. Dat er genoeg lopers van twintig of meer jaar jonger zijn die direct zouden tekenen voor tijden zoals die van hem (rond de 1:33 op de halve marathon), daar wil Drikus niks van weten. Hij loopt gewoon, op gevoel, zonder horloge en het liefst altijd hetzelfde rondje bij hem thuis.

Behalve tijdens wedstrijden. En behalve vandaag dus. Want vandaag lopen we samen. In Veenendaal. Een beetje zenuwachtig ben ik wel, want een tijd van 1:33 op de halve marathon red ik bij lange na niet. En ik heb zo’n voorgevoel dat Drikus zelfs na een fietstochtje van 110 kilometer mij er nog steeds uit loopt. Zou hij over stiekeme superkrachten beschikken? Of zijn er andere stimulerende middelen in het spel?

De enige ‘doping’ die Drikus echter gebruikt, daar maakt hij verre van een geheim van. Zijn twittervolgers (naast onbenadigd hardloper én fietser is Drikus ook nog eens een van de meest sociale twitteraars van vele tijdlijnen) kennen de foto’s inmiddels als geen ander. “Fijn rondje gedaan, lekker biertje meegenomen” is één van Drikus meest gebruikte online uitspraken. Biertjes, die niet zomaar biertjes zijn, maar speciaalbiertjes die hij tijdens zijn fietstochten overal en nergens opduikelt. En het liefst onderweg alvast opdrinkt. Hoe hij het doet is me een raadsel. Als ik tijdens een fietstochtje aan de acht procent of meer zou gaan dan weet ik zeker dat ik niet meer vooruit kom. Z0 niet Drikus, die fietst gewoon nog vrolijk een kilometertje of 100 door en pakt zichzelf thuis nog een flesje, want na het sporten smaken ze toch het lekkerst.

Inmiddels hebben wij er al 6 kilometer opzitten, maar lijkt de belofte op een droog rondje toch niet helemaal waargemaakt te kunnen worden. De lucht wordt grijzer en grijzer en uiteindelijk lopen we de laatste 5 kilometer in de stromende regen. “Jij bent niet bang voor nat haar hè?”, zegt Drikus. “Nou, ik had wat vrouwen op mijn werk vroeger, die woonden om de hoek, maar zodra het al een beetje begon te spetteren dan pakte ze de auto! Anders ging hun haar uit model.”

Drikus zelf kan geen auto rijden (zou hij daarom zoveel fietsen?). Maar zit wel vol mooie verhalen. Over toertochten met Belgen (“Rare lui!”) en spannende wedstrijdverhalen. De laatste daterend van zijn halve marathon in Enschede (dezelfde waar mijn zusje en ik aan mee hebben gedaan). Drikus had zich vergist in de starttijd en startte zo pas 20 minuten na het startschot. Snel als hij is moest hij alle langzamere lopers inhalen, waardoor hij uitindelijk ‘maar’ finishte in een tijd van 1:47:26 (“Als ik op tijd was gestart had ik wellicht 1:27 kunnen lopen en was ik er toch maar mooi met een geldprijs van €150,- vandoor gegaan. Zonde!”).

1:47:26….dat is maar een paar seconden boven mijn PR uit 2013. Een tijd waarvan ik op dit moment zou dromen als dat ik zou kunnen lopen. Maar misschien moet ik toch maar van het aanbod gebruik maken van Drikus om mij een keer te hazen op de halve. Als we na 11 doorweekte doch gezellige kilometers weer thuis staan, zie ik vol verbazing dat mijn klokje een tijd van 56 minuten aangeeft. Dat is niet verkeerd voor een training! Zouden zijn superpowers besmettelijk zijn? Het rondje doping laat ik dit keer maar wel even aan mij voorbij gaan. Maar Drikus stapt na een flesje gewoon weer fluitend zijn fiets op. Nog maar 14 kilometer naar huis. Lekker douchen en dan niks meer. Dat is dan toch wel het voordeel van een gepensioneerde superheld zijn.