‘Zullen we…?’
Het is de vraag die de laatste tijd vaak voorbij is gekomen. Gevolgd door een vrijwel directe ‘JA!’
Hardlopend naar Oerol, hardlopend naar Antwerpen, je met je vader inschrijven voor een wandeltocht van 105 kilometer, spontaan op een avond naar zee rijden om midden in de nacht al zwemmend zeevonk te spotten, ’s ochtends op de fiets springen om ergens te gaan zwemmen en picknickontbijten, besluiten om half augustus samen op de fiets naar oma in Limburg te gaan. In één dag.
De zomer is pas net officieel begonnen en staat nu al bol van avontuur, spontane plannen en adrenaline. Het voelt alsof de wereld aan mijn voeten ligt en kansen altijd op de loer. Net als de terrasjes en borrels en andere feestelijkheden ter compensatie. Het pietsie tekort aan fatsoenlijke slaap halen we komende winter wel weer in.
Sporten als middel en niet als doel.
Hardlopen niet als wedstrijd maar als reis.
Sinds ik vorig jaar die 102 kilometer in Drenthe liep en dacht ‘wat nu?’, merk ik dat mijn sportfocus langzaam steeds meer verschuift. Minder wedstrijden, meer reizen. Een PR op de marathon is leuk, maar in the end niet meer dan wat cijfertjes op papier. Een hardloop-trip naar Terschelling daarentegen is een herinnering die je niet snel meer vergeet.
Wat niet betekent dat je niet voor cijfers mag gaan. Als je er plezier en voldoening uithaalt moet je het vooral wél doen. Plezier staat voorop.
Plezier staat altijd voorop.
Plezier om plannen te bedenken en ze ook uit te voeren.
Gewoon, omdat het kan.
Omdat deze zomer de Zomer van Avontuur is.
Mijn Eerste Marathon 
Eyeopener, eigenlijk. Je hebt gelijk. Uiteindelijk zijn het maar wat cijfertjes en is het de reis die telt. Geniet van die zomer, en van dat avontuur!
Ik denk dat belangrijkst is dat je vooral geniet van wat je doet. Dat je – ook als je gaat voor de cijfertjes – niet alleen gefocust bent op het doel, maar ook geniet van de reis ernaar toe 🙂
Ik heb er veel zin in, om met jou die 105 km te wandelen.
En dan vooral dat ABBA dansje daarna 😉