Mijn Eerste Marathon

Heb je wel eens dat je van je tenen uit, geheel vanuit alle vezels van je lijf, zou willen uitschreeuwen dat je gelukkig bent?

Dat je voor héél even, al is het maar enkele seconden, de tijd zou willen stilzetten om wat langer te genieten? Van het hier. Het nu.

Nu. Dit moment.

Ik stond ergens midden in Friesland. Waar precies wist ik niet. Ergens tussen Bolsward en Harlingen. Op een dijk van gras. Tussen twee weilanden in.

Met 290 kilometer achter me en nog zo’n 10 kilometer te gaan telde ik schaapjes. Letterlijk. Ze lagen op ons pad en schoten danwel verschrikt, danwel verbaasd aan de kant voor dit duo dat deze middag hun lunch kwam verstoren. De ene hardlopend, de ander met een bepakte fiets.

Met je kop in de hoogte en je neus in de wind.

Ik ademde diep in. En diep uit. En wist zeker: dit is geluk.

Gewoon, vijf dagen lang, niet denken maar lopen. Genieten. Onbekend terrein ontdekken. Lieve mensen ontmoeten. Verrast worden. Gekke dorpsnamen leren.

Tegen dat geluk kan geen blaar of spierpijn of schuurplek tegenop. Bovendien, na afzien is het nóg beter genieten. Dankbaar zijn. Dat je dit kan. Dat je dit samen doet. Dat groots en meeslepend soms in kleine dingen zit. Zoals moe maar voldaan en fris gedoucht tegen elkaar aan kruipen op bed, met midden op de dag slechte televisie op de achtergrond. Dit zouden we thuis nooit doen. Nee, thuis niet. Maar hier wel. Dat maakt het verschil.

Zelfs nu, een kleine week later, denk ik met weemoed terug aan vorige week.

En droom ik stiekem al over volgende avonturen.

Een stap buiten de voordeur is zo gemaakt. En voor je het weet ben je zo’n 200 kilometer verder.

#GNOT – Grand Northern Oerol Trail

Veenendaal – Apeldoorn (42 km)
Apeldoorn – Zwolle (40 km)
Zwolle – Steenwijk (41 km)
Steenwijk – Joure (36 km)
Joure – Harlingen (40 km)
Harlingen – Boot – West-Terschelling (4 km)