Sporten maakt slimmer, aldus wetenschappelijk onderzoek.
Maar maakt het ook creatiever?
Gaan sport en kunst samen?
Maar natuurlijk!
Dat bewezen deel 1, 2, 3 & 4 al in deze serie van hardloperspoëzie.
En het heeft even geduurd, maar is hij dan, het langverwachte jubileumdeel 5!
Jacht
De loper loopt
droomt
weg van de wereld
die hij kent
Waar hoofden vol
als agenda’s zijn
en de jacht immer jagend
van prooi naar prooi
Totdat de jager
zijn eigen staart
schiet
en de waarheid
zich achterhaalt
Tijd is geld
maar niemand ooit
kocht minuten
als de jacht verloren was
Dus loopt de loper
weg
van de jacht
en
loopt
droomt
koestert
de tijd
die kostbaar is
Eenvoud
Als ik loop
is alles relatief
Gedachten verwaaien
problemen verschrompelen
in de belangrijkste eenvoud
van hoe
de ene voet voor de ander
Nooit meer naar huis
Laat me blijven
Nog héél even
Laat me ruiken
rennen
struikelen
Laat me mijn eigen ademhaling horen
Laat me verder niks
Behalve blaadjes
Behalve schapen
blaten
grazen
Laat me spelen
Laat me klimmen
Laat me klauteren
fietsen
sprinten
Laat me de herfstblaadjes voelen knisperen
De herfstzon kietelen
De frisse wind waaien
Haar door de war
Blos op de wang
Koude warmte
Warme kou
Laat me genieten
Laat me zweten
Laat me lachen
zweven
leven
Maar laat me vooral
nog héél even
niet naar huis toe gaan
Oh hoe herkenbaar voor mij maar ik kan alleen maar mijn benen laten lopen en geen woorden. Die laatste is echt mijn trail van vorige week.
Groetjes,
Dorothé
Ieder zijn / haar talent. Ik kan niks op de naaimachine en ben een ware handwerkkluns. Zo dragen we allemaal iets bij aan een mooiere en leukere wereld 🙂
Waarachtig prachtig