20 september 2016
Lief marathon dagboek,
Nog maar 12 nachtjes slapen. Nog maar een kleine twee weken.
Ik probeer het steeds maar weer voor mezelf te herhalen, maar echt tot me doordringen wil het nog niet. Zou het komen omdat ik er met niemand over praat? Omdat mijn voorbereiding in stilte is gebeurd? Of omdat mijn marathonvoorbereiding wellicht sowieso wat anders is verlopen? Zonder dertigers op het program?
Afgelopen week had in mijn laatste lange duurloop van 21 kilometer. Vanaf hier is het afbouwen. Meer kan ik nu niet meer doen. Alleen maar minder om straks te kunnen knallen. En dan komt uiteraard die grote vraag: ‘Wat verwacht je? Welke tijd denk je te gaan lopen?’
Natuurlijk zou ik liegen als ik niet over het antwoord op deze vraag had nagedacht. Natuurlijk zou ik liegen als ik niet ergens de uitspraak van mijn vader had meegenomen: ‘Voor meer dan 4 uur hoef je het niet te doen.’ (Waarbij ik graag nuanceer, dat hij – uitgezonderd welke tijd dan ook – altijd trots op me is). En ja, ik heb er ook over nagedacht, maar heb daarbij wel altijd een soort ‘stappenplan van succes’ voor ogen gehad:
Doel 1: Het überhaupt weer aandurven om me in te schrijven voor een marathon – *check* 26 juni
Doel 2: De 6 weken grens zonder blessures halen – *check* 21 augustus
Doel 3: Fit en zonder blessures aan de start staan – tot nu toe *check*
Doel 4: De marathon UITLOPEN!
Doel 5: De marathon binnen 4:00 volbrengen
Doel 6: Als doel 5 niet lukt, er in ieder geval keihard van genieten dat alle andere doelen wél zijn behaald en dat Mijn Eerste Marathon een feit is!
Nou, dat lijkt me een heel realistisch en haalbaar plan toch? Nu alleen nog proberen om tot die tijd echt mijn mond te houden. Ik heb namelijk zo zijdelings meegekregen dan een tapeer periode gekke dingen met je kan doen en voordat ik straks met een buik vol koolhydraten straks mijn mond voorbij praat…Eerst presteren, dan praten. Dat is hoe we het hebben afgesproken en dat is hoe we het zullen doen.
Zou het er potjandorie nu écht van gaan komen?!
Over 12 nachtjes weten we het.
Liefs,
Sanne
Mijn Eerste Marathon 
Herkenbaar maar de 4 uur voor mannen is anders dan voor vrouwen vind ik. Het is mij nog niet gelukt in 5 maratons om die grens te halen. Ik droom er alleen nog maar over en ren gewoon zo goed als ik kan.
Knap om al die tijd je mond te houden.
Groetjes,
Dorothé
Maar je hebt toch maar mooi 5 hele marathons volbracht. En dat kan lang niet iedereen zeggen! Ik moet eerlijk toegeven dat mijn mond houden bijna lastiger was dan de marathon zelf 😉 Maar uiteindelijk is het allebei gelukt.
Op Twitter volgde ik je een tijdje en mensen praten nog meer dan ze schrijven 😉 Destijds toen je aankondigde weinig meer over lopen te bloggen, wilde ik nog reageren maar het kwam er niet van. Je hebt fantastisch iedereen om te tuin geleid op 2 gebieden tegelijk.
Leuk om elke dag weer wat te lezen over je marathonbelevenis. Het deed me deze keer denken aan een eerdere blog van mezelf: https://marijntulp.wordpress.com/2014/10/12/de-marathon/
Haha! dat blog ken ik nog wel ja 😉 En zo werken we allemaal met onze eigen succeslijstjes.