Mijn Eerste Marathon

2 september 2016

Lief marathon dagboek,

Alles brandt en doet pijn. Nee, niet mijn spieren (gelukkig niet!), maar mijn huid. Wat is dat toch met marathontraining en schuurplekken? Waarom betekent een relatie met lange duurlopen aangaan ook een relatie met de vaseline-pot? En dan nog! Denk je op alle beruchte plekjes te hebben ingesmeerd, zijn er toch altijd weer wat spots die je bent vergeten. Omdat je er niet bij kon. Of omdat je überhaupt nooit had kunnen denken dat schuurplekken daar zouden kunnen ontstaan. Totdat je na die duurloop onder de douche stapt en het zout van het zweet je tot dan toe onbekende wonden in spoelt. Ik weet niet wat harder zal klinken. Mijn gejuich als ik over 4 (help! VIER!) weken de finish haal, of mijn gegil als ik daarna onder de douche stap.

Gelukkig zit mijn laatste echt lange duurloop er nu op. Vanochtend voor een tweede keer 25 kilometer gelopen en verder gaan we niet. Niet omdat mijn schema dat zegt. Want dat schema heb ik niet. Bewust. Na eerdere mislukte pogingen besloot ik het ditmaal over een andere boeg te gooien. Een boeg die mij eigenlijk nooit in de steek laat en waar ik het beste bij vaar: mijn gevoel.

Natuurlijk heb ik wel enigszins gepland hoe ik de boel wilde gaan opbouwen toen ik aan dit geheime avontuur begon. Zo wist ik zeker dat ik geen 30 kilometer wilde gaan lopen in de voorbereiding, maar me ook niet wilde beperken tot slechts 14 kilometer. Ik wilde lange afstanden lopen zonder mezelf al voor M-day moe te lopen, maar ook voldoende vertrouwen hebben dat ik het zou halen. Ik wilde gemiddeld 4 keer per week lopen, maar ook niet stressen als het een keer 3 keer werd (zoals deze week). Of mezelf het plezier van af en toe een vijfde korte loopje ontzeggen. Ik wilde voelen wat mijn lijf goed vond, rust nemen wanneer dat nodig was en af en toe een tandje erbij of uit de comfortzone. Maar bovenal wilde ik de voorbereiding RELAXED ingaan. Genieten van het lopen en van de weg die naar het uiteindelijke doel zou leiden.

En nu sta ik hier dus. Met een pot vaseline in mijn hand. Klaar om het laatste deel van mijn reis te beginnen.Mijn gevoel zegt dat ik de striemen op mijn huid na 2 oktober zal koesteren. En dat de finish stukje bij beetje, training voor training, steeds dichterbij komt.

Liefs,
Sanne