Mijn Eerste Marathon

Sinds kort ben ik een Kari Traa meisje. Dat klink een beetje als een K3-meisje. En eigenlijk is het dat ook. Maar dan twee keer zo leuk (en dat is niet alleen omdat we met z’n zessen zijn in plaats van met z’n drieën – hoewel ik heb begrepen dat K3 op dit moment ook als K6 optreedt met een oude en een nieuwe garde). Net zoals Klaasje, Hanne en Marthe dragen wij Kari Traa meisjes regenboogpakjes. En hoewel onze zangkunsten nog wat te wensen over laten, zouden we met onze dansmoves zo volle zalen trekken.

Maar goed. Jantiene vond het tijd dat wij Kari Traa meisjes elkaar eens een keer zouden ontmoeten. Een aantal van ons kende elkaar al (via blogs, fotoshoots, social media enne…oja, sporten!), maar met de hele club bij elkaar, dat was er nog niet van gekomen.
Tot afgelopen zaterdag dus!

Het idee was: met z’n allen lopen, oefeningen doen, foto’s maken, filmpjes schieten, lunchen, beetje business-talk en bijkletsen. Vooral héél veel bijkletsen!
Dat laatst ging zo goed, dat we ’s ochtends bijna niet bij de keukentafel van Tessa (die zo aardig was vandaag als kippenhok-host op te treden) weg te slaan waren. De bedoeling was om half tien verzamelen en om tien uur lopen. Maar het feit dat we rond elf uur eindelijk buiten stonden zegt genoeg.

Gelukkig gaat lopen en kletsen ook prima. En hadden we als zuurstokkenbrigade (en ik als enige blauwe smurf – iemand moet al het roze geweld compenseren) ook genoeg aanspraak onderweg. Want ik kan je zeggen, we vielen wel op! Eén met de natuurlijk kun je de outfits niet echt noemen, maar je weet wel zeker dat je de mooiste paradijsvogel bent die er rondloopt!

Ondertussen had Jantiene als ‘leuk’ idee dat we onderweg allemaal onze favoriete oefening zouden laten zien voor de camera. Nou, dat hebben we geweten met een ‘beul’ als Inge in ons midden (waarschuwing: Kari Traa meisjes zijn minder lief dan ze klinken). Billen, buik, armen, evenwicht…en ik maar denken dat we waren gekomen voor ons plezier! Gelukkig mochten we ook in bomen klimmen. En…dansjes maken! Ik geloof dat het niet nodig is om te vermelden wie die oefening had bedacht. Ik vond het in ieder geval wel heel K(ari)3 verantwoord.

Twaalf kilometer laten stonden we uitgelaten en bezweet weer bij Tessa thuis. Die ons meteen maar even van wat nieuwe energie voorzag met een heerlijke smoothie, zodat we met volle vaart het estafette-douche-festijn konden aangaan.

En tja, wat zal ik erover zeggen? Zes vrouwen, om de beurt douchen, kletsen, nog meer kletsen…en dan is het ineens bijna twee uur en hadden we eigenlijk al een uur geleden gereserveerd voor de lunch! Oeps!

En dat we dan over een ritje van 5 minuten ook 15 minuten weten te doen, dat ligt niet aan ons, maar ehhh….aan de TomTom! Gelukkig werden soepjes, broodjes, uitsmijters en salades al snel op tafel gezet. En je zou zeggen dat het dan wel even 5 minuten stil zou zijn. Niet dus. Niet zo ladylike (maar wel heel gezellig) kletsten we met volle mond gewoon door. Er was immers nog genoeg te bespreken! Over toffe sportevents waar we met z’n allen aan meedoen bijvoorbeeld. Of de Kari Traa Urban Training op 12 maar (die helaas al helemaal vol zit). Mocht je komend jaar dus zo nu en dan een invasie van kleur tijdens een wedstrijdje of evenement tegenkomen: U zijt gewaarschuwd!

Voor iemand voor wie het leven echter niet kleurrijk genoeg kan zijn, was vandaag echt een heerlijke dag! De kleding mag dan leuk zijn, maar de meiden die erin zitten zijn nóg leuker (maar helaas bezet en niet te koop mannen, sorry!). En dat is voor mij precies wat sporten zo leuk maakt: met z’n allen bezig zijn, lol hebben en plezier maken.

Bijna twee uur later dan gepland, vertrokken we uiteindelijk allemaal weer op weg naar huis. Van Zwolle tot Amsterdam en van Spakenburg tot Veenendaal. Van Afrika tot in Amerika. Van op de Himalaya tot in de woestijn. Van Afrika tot in Amerika. Ja, wij zijn zoveel mooier als we samen zijn. Hand in hand! Oog in oog! Alle kleuren van de regenboog!