Mijn Eerste Marathon

En toen was het ineens 2015. Een slag van een klok, een pang van de champagne, een knal van het vuurwerk en vele La Chouffe kaboutertjes die de danspasjes van ABBA aardig goed in mijn hoofd wisten te dansen. Zo snel kan het gaan. Een nieuw jaar, een schone lei. Nou ja, schone lei. Ik geloof dat ik nooit eerder op de eerste dag van januari zoveel loopjes in de planning heb gehad als dit jaar. En niet alleen loopjes. Nee, ook fratsen waar van die strakke wetsuits en kekke triatlonpakjes bij komen kijken. Dat krijg je ervan als je in 2015 het goede voornemen hebt om jezelf om te vormen van try- naar triatleet. Dan moet je niet alleen drie sporten beoefenen, maar is het ook wel handig de wissels tússen die drie sporten een beetje te oefenen. En aangezien ik straks in Amsterdam niet echt als de ‘held der klungelige wissels’ in de boeken wil gaan, of wil verzuipen in het IJ, of aan het einde van het fietsonderdeel als enige niet uit mijn klikpedalen kan komen…. Nee, die risico’s kun je beter meteen aan het begin van het jaar maar even afdekken. En dus schreef ik mij samen met mijn Chouffe-kaboutertjes nog op Nieuwjaarsdag in voor wat badmuts-fietshelm-misluktloophaar-fun. Proost!

Dat jezelf inlaten met kabouters niet altijd zonder gevaar is, dat had ik een paar dagen eerder al gemerkt. Terwijl ik niet eens de kabouterdans had gedaan de avond ervoor, schoot het mij dinsdag in de sportschool laag in mijn rug bij het uittrekken van mijn trainingsbroek. Ja, u hoort het goed. Bij. Het. Uitdoen. Van. Mijn. Trainingsbroek. Met nog één been half in de broekspijp hoorde ik iets van ‘pang’, maar ik wist dat het nog te vroeg was voor champagne. Ik was dus blij dat in de spinningles die ik had gekozen vooral staande klimmetjes zaten, want zelfs met de spinningfiets op standje ‘bejaard’ (lees: stuur héél hoog en dicht naar je toe) was het voorover leunen niet echt heel prettig te noemen. Zelfs niet als Evert daarmee een stukje dichter in het vizier kwam.

Nu heb ik wel eens vaker ‘pang’ in mijn rug, maar dit keer moet het een flinke kurk zijn geweest, want zelfs nu – na 4 dagen – voel ik me bij het bukken nog steeds alsof er een hele horde kabouters tegen mij onderrug staat aan te trappen. Gelukkig lijkt beweging juist te helpen (en heb ik Oudjaarsdag – zoals een echte tryatleet betaamt – nog zonder problemen gezwommen en gelopen), maar dat het niet helemaal goed zit, dat begrijp ik zelfs na 3 La Chouffes nog wel. Ondanks dat ik mijn nieuwe jaar dus héél graag direct vanuit de startblokken had willen starten, heb ik 1 en 2 januari braaf rust gehouden. Immers, als je goede voornemen is om in 2015 blessurevrij te blijven en niks te forceren, kun je dat maar beter gewoon meteen doen. Dan kun je maar beter onder het genot van een kabouterbiertje leuke loopjes plannen.

Nu was het echter wel zo dat één van die leuke loopjes al op 3 januari gepland stond: de Florijn Winterloop. En nu zou het toch niet zo zijn dat die kabouters daar nu al meteen een puntmuts voor zouden steken? Die loop is notabene de nieuwjaarsreceptie waar ik na de gemiste Derde Kerstdagloop nu eindelijk wél weer iedereen hoopte te zien! Gelukkig ben ik niet voor één kabouter te vangen. ’s Ochtends ging ik dus eerst maar even naar de zwemtraining in de hoop daar (naast weer helemaal stuk te gaan – zwemmen met t-shirt, wie verzint zoiets!) de boel een beetje soepel te krijgen. Eenmaal thuis nog een klein proefrondje rond het huis gedaan. En toen ik daar merkte dat de kabouters niet de kans kregen om mij te schoppen besloot ik er gewoon voor te gaan. Plopperdeplopperdeplop! Laat de eerste kilometers van het jaar maar komen!

En hoewel de start in kleine kabouterpasjes ging (lees: te ver achteraan gestart en daardoor eerst 2 kilometer lang file gelopen), ging het lopen eigenlijk best wel lekker. Ondanks de kleine pittige heuveltjes, onverharde bospaden en stukken met mul zand, liepen we het merendeel van de kilometers zo rond de 5:00 min/km en zelfs 3 kilometer sneller dan dat. Nooit gedacht dat kabouterbier ook best wel goed is voor je snelheid! Met een eindtijd van 51:31 netto was ik dus meer dan dik tevreden. Helemaal nadat ik (met een kop thee) op het nieuwe jaar mocht proosten met de leukste loopmaatjes die er zijn. Nu nog even dat laatste restje kurk van 2014 uit mijn rug zien te krijgen en dan kunnen we er weer wat kabouterdansjes tegenaan!