Mijn Eerste Marathon

Zaterdagmiddag. Even bijkomen.
Niet alleen van die 2500 meter aan baantjes om half 8 vanochtend. Of dat uurtje spinnen zojuist in het virtuele Corsica (ja, de liefde met Evert duurt nog steeds voort!). De ‘try’atleet in mij mag er dan lichamelijk namelijk wel klaar voor zijn om in het nieuwe jaar van die ‘try’ en ‘tri’ te maken, mentaal ben ik op dit moment vooral aan het proberen om alle gebeurtenissen van de afgelopen week even te laten bezinken.

Want, het was me het weekje wel! Van een spontaan ticket naar Wenen, naar een impulsieve inschrijving voor de kwart triatlon en alsof dit alles nog niet genoeg was, kreeg ik donderdag ook nog een mail in mijn inbox met de heuglijke mededeling: ‘Sie sinds dabei!’

Ehhhh…waarbij?

Liebe Sanne Heymann,

wir hoffen Sie sind bereit zur 42. Auflage des BMW BERLIN-MARATHON die 42 km (+195 Meter) durch die Hauptstadt zu laufen, denn: Sie wurden ausgelost und sind im wahrsten Sinne des Wortes “am Start”!

Oh nee. Oh nee. Oh nee! Dat meen je niet?! Shit! Oeps! Ehh…..grapje?

Ja. Niet dus. Geen grapje. Hartstikke echt.
Tja, dat krijg je als je je met je enthousiaste hoofd aan impulsieve acties waagt. Zelfs als die acties ‘slechts’ een loting zijn. Een loting waarbij je weinig kans maakt. Een loting waarvan je eigenlijk was vergeten dat je had meegedaan. Een loting waar je na herinnering ervan stiekem hoopte dat jij er niet tussen zou staan. Én een loting waarbij uiteindelijk blijkt dat jij één van de uitverkorene bent. Sie sin dabei. Uitroepteken. Hoera.

Kortom, ik moest even bijkomen.
Wat schreef ik een tijdje terug niet dat ik het rustiger aan zou doen? Dat ik die marathon gewoon even op zijn beloop zou laten? Dat het plezier in het lopen voorop zou staan? Dat niet prestaties tellen maar de funfactor?
Klopt. Klopt helemaal.

En nee, ik ben bovenstaande ‘wijsheden’ heus nog niet vergeten. Sterker nog; ik heb in tijden niet zo genoten van het lopen en het trainen! Ik heb plezier, ik heb fun, ik geniet van het lopen, samen of alleen, het meedoen aan evenementen, Pleasure Runs, HuiskamerFun, mijn nieuwe liefde voor zwemmen, het verbeteren van mijn borstcrawl, loopstijlclinic volgen, boscrossen, jezelf in het zweet spinnen, asfaltvreten…. Het gaat lekker en het gaat ontspannen.

Maarja, ik zou Sanne niet zijn als het niet toch leuk is om af en toe een doel te hebben om naartoe te kunnen trainen. Voor een leuk tripje met vrienden naar Wenen bijvoorbeeld, of om eindelijk die stiekeme droom van een triatlon in vervulling te laten gaan. Niet met als doel om daar een tijd neer te zetten, maar wél om de finish te behalen! En tja, die marathon….wat zal ik daar nou eens over zeggen? Is het niet op het moment dat je het loslaat het vanzelf naar je toe komt? Er was er niet zoiets als een spreuk waarbij de deerde maal scheepsrecht was? Geloof mij, ik had echt niet gepland dat het zo zou lopen, maar nu het eenmaal zo is, kan ik het dan ook niet laten om er gewoon voor te gaan. Blijkbaar moest het zo zijn en wie ben ik om daar een ander oordeel over te vellen?

Het grappige is ook dat ik er op de een of andere manier veel luchtiger insta. Natuurlijk is er angst. Blessure-angst en andere ongein. Maar aan de andere kant voelt het op de een of andere manier goed. Mijn mindset is anders. En ik heb er oprecht super veel zin in. Bovendien, hoe kun je beter je krachten verdelen dan door het trainen voor een triatlon? Mijn wijselijk voornemen om niet meer dan 3x per week te lopen heb ik tot nu toe braaf gevolgd. En dat zal ik ook komend jaar (naast het zwemmen en fietsen) blijven doen. Waar het schip zal stranden? Dat weet je natuurlijk nooit! Ik maak me er daarom dus ook niet te druk over en geniet gewoon lekker van de weg ernaartoe. Of ik nou straks zelf de Held mag uithangen of met het Heldenbord in handen sta. Het leven is één grote verrassing. Dat kan ik na afgelopen week wel zeggen!

Zaterdag. Eind van de middag.
Bijgekomen van mijn 2500 meter aan baantjes en de virtuele spinningles kruip ik met een glimlach achter mijn computer vandaag. Het appartement voor Berlijn is geboekt. Ik geloof dat 2015 een heel mooi jaar gaat worden!