Het zat er aan de ene kant natuurlijk al een beetje aan te komen. Bij een loper die gaan fietsen (spinnen) en zwemmen volgt al snel de vraag: “Goh, triathlon plannen?”
En ja, natuurlijk was die gedachte mij ook wel eens door het hoofd geschoten. Die ene keer dat ik hier in Veenendaal bij de Twinfield Triathlon ben gaan kijken en mijn neef zich door alle 3 de onderdelen zag worstelen dacht ik al: ‘Dit wil ik ook ooit een keer doen!’. Dat ik op dat moment nog helemaal niets aan zwemmen of fietsen deed, dat maakte niet uit. Ooit was ver weg en hoe stoer, gaaf en cool ik het ook vond, stiekem zag ik mezelf nog niet helemaal staan tussen al die bikkels daar.
Een triathlon is voor ijzeren mannen. En voor metalen vrouwen. Dat dacht ik toen. En dat denk ik nu nog steeds. Met als enige verschil dat ‘ooit’ toen ver weg was en ‘ooit’ sinds vanochtend ineens 28 juni 2015 is.
Ja. U leest het goed. Zondag 28 juni 2015. Oeps. I did it again. Ingeschreven. Voor de 1/4e ICAN triathlon in Amsterdam. En voor degenen die geen idee hebben waar die 1/4 voor staat: het betekent 1500 meter zwemmen, 45 kilometer fietsen en 10 kilometer lopen. Kan iemand mij alsjeblieft zeggen waar de annuleringsknop zit?!
Impulsieve besluiten. Ik ga er nog eens spijt van krijgen! Hoewel ik dit keer gewoon de schuld geef aan die doorgewinterde Ironman die mij over het randje van de inschrijfbutton duwde en mij ervan verzekerde dat ik dit wel zou kunnen. Zo fijn, al dat vertrouwen dat mensen in je hebben! Vertrouwen dat overigens al snel weer afbrokkelde nadat ik de eerste reacties van mensen binnenkreeg: ‘Echt, durf je dat?’, ‘Het is wel koud water hoor!’, ‘Pffff….dat is écht zwaar!’, ‘Mij niet gezien, met al die mensen die je onder water duwen!’.
Zoals gezegd; heel fijn als mensen ergens vertrouwen in hebben!
Kom ik wel meteen bij een praktisch probleempje: een fiets. Die schijn je namelijk nodig te hebben voor een triathlon. Nu hebben wij hier wel een kleine verzameling aan fietsen in de schuur staan, maar ik geloof niet dat dit de fietsen zijn waar de gemiddelde triathleet zijn rondes mee maakt. En nee, eerste hoef ik absoluut niet te worden, maar finishen zou toch wel erg leuk zijn en dat zie ik mij op mijn vintage omafiets nog niet echt doen (of ver buiten de limiet – Oh help! Zou er een limiet zijn?!)
Paniek paniek! Nieuwe dingen doen is leuk, maar dit voelt ineens wel als heel ver buiten mijn comfortzone! Wat dacht ik toen ik op die knop drukte? ‘Leuk! Dat doen we wel even?’ Hoe naïef! Alleen al het zwemmen van zo’n afstand! In open water! Als ik over 2000 meter baantjes in het zwembad al een uur doe…En het fietsen? Ik mag dan wel leuk nog steeds een beetje spinnen, maar op een racefiets heb ik nog nooit gezeten! Bovendien ben ik helemaal niet zo’n racer. Ik krijg al val-visioenen als ik die dunne bandjes van die fietsen alleen al zie! Ik zou van schrik haast vergeten dat ik gelukkig wel kan lopen (hoewel je dat na de eerste 2 onderdelen ook nog maar moet bekijken).
Kortom…adem in, adem uit. Geen paniek. De inschrijving is nu eenmaal gedaan en bovendien heb ik nog 7 maanden om een fiets te vinden en mijn dunne-bandjes-angst en koudwatervrees te overwinnen. Yes I can. Neem ik er voor nu maar een boterham met appelstroop op. Heb ik dat kleine portie ijzer in ieder geval alvast binnen!
Mijn Eerste Marathon 
Heel veel succes straks in juni. Komt vast goed!!
Heel veel succes met het avontuur! Denk ook vaak om zoiets te ondernemen maar toch… mentaal heb ik de moed nog niet gevonden 😉
Gewoon doen! Het leven is te kort om nieuwe uitdagingen niet aan te gaan 😉 Ik twijfel ook nog steeds of ik het kan, maar het feit dat ik het wil is groter en sterker. En de gedachte dat ik het straks gewoon ga DOEN helpt mij door alle angst heen 🙂
Haha heel herkenbaar. Ik heb thuis ook een Ironman zitten en die probeert mij over het randje te duwen om een halve te gaan doen. ‘Dit is je kans! Super vlak! En praktische in je achtertuin!’ Het feit dat ik al een keer een 1/8ste heb gedaan helpt niet. Ben ik nog steeds van over de zeik. Maar het is zo tof en stoer en alles. Ik durf bijna. 🙂
Oh….doen! Gewoon doen! Je hebt inderdaad al een 1/8e gedaan, waarom niet? Tenzij je het niet leuk vindt natuurlijk…fun voor de start is wel een voorwaarde natuurlijk 😉 Maar als het alleen die angst is…geloof mij, ik schijt ook zeven kleuren. Des te fijner dus als straks meer impulsievelingen aan de start staan 🙂
O, ik lees nu ook de andere comments – dacht ik even een originele opmerking te maken over je blognaam. Wat super dat je ook ingeloot bent voor Berlijn!
Haha! Gee probleem! En tja, Berlijn…het ‘moet’ maar 😉 Nee hoor, vind het echt te gek, had er alleen niet helemaal op gerekend. Nu maar hopen dat driemaal scheepsrecht is!
Hi Sanne, wat supertof dat je dit gaat doen! Inschrijven werkt vaak het beste want dan heb je ook een doel om naartoe te trainen (in mijn geval gaat dit niet echt op na 4 inschrijvingen voor marathons ;-). Met jouw drive en enthousiasme gaat dit je vast lukken! Ik ga je weg ernaar toe volgen! Misschien even je site naam aanpassen ;-)? Succes!
Leuk hoor, dat impulsieve! Ik wil alles altijd heel goed gepland en voorbereid hebben. Maar dat ga jij ongetwijfeld nog doen, tijd genoeg. Ik wacht nu tot de blog “mijneerstetriathlon” de lucht in gaat… :-p
Impulsief met inschrijven maar gelukkig nog wel 7 maanden om voor te bereiden 😉 Wat dat betreft valt het impulsieve dus wel mee. Heb er iig erg veel zin in, dus soms is het wel goed zo even over de rand van je comfortzone te worden geduwd 🙂 En wat betreft de naam van het blog….heb gisteren te horen gekregen dat ik ingeloot ben voor Berlijn (nog zo’n impulsieve actie 😉 ), dus wat dat betreft verander ik nog niet te snel.
Je bent echt een held en dat bedoel ik heel positief. Ik zit er ook al een tijdje over na te denken en als ik supporter bij een tri krijg ik altijd het gevoel dat wil ik ook maar heb nog steeds niet de durf gehad om op de register knop te drukken.
Ik kan wel aardig fietsen al zeg ik het zelf maar ben meer een mountainbiker/strandrijder, lopen gaat me ook steeds beter af alleen dat zwemmen dat is nog steeds niet echt mijn ding ben ik bang. Ik zou zeggen ga ervoor en we volgen je voorbereidingen graag op de voet.
Nou, een Held ben ik nog zeker niet hoor! Dat ben ik pas als ik eind juni de finish over ben! Kan dat plaatje nu eerlijk nog niet voor me zien, maar gelukkig heb ik nog 7 maanden om naar dat beeld toe te werken 😉 Gisteren mijn tri-training afgetrapt met 2100meter baantjes in het zwembad. Krijg volgende week meer tips (ook over op open water zwemmen). Nu nog die fiets en dan gaan we ervoor!