‘Wat zeg je Sanne? Heb jij maar één paar hardloopschoenen?!’
Een beetje bedremmeld staar ik naar mijn cappuccino. Ik durf haast niet hardop te zeggen wat eigenlijk gewoon het antwoord en de waarheid is: Ja, ik heb maar één paar hardloopschoenen.
‘Maar Sanne, dat kan toch niet! Volgens mij ben jij de enige hardloper die ik ken die niet minstens twee paar loopschoenen in de kast heeft staan!’
De vinger die streng naar mij wijst is van Anne. Jawel, Anne ‘van de blote voeten’. Lopen op schoenen doet ze niet, maar mij ervan proberen te overtuigen dat ik met maar één paar schoenen toch echt iets verkeerd doe, dat doet ze maar al te graag. Het moet niet gekker worden in deze wereld!
Dus kom ik bij deze maar direct helemaal uit de kast: Ja, dames en heren, ik heb maar één paar hardloopschoenen! En, om heel eerlijk te zijn, dacht ik tot dat ene kopje cappuccino dat dit hierin toch echt niet de enige was. Wel dus. Blijkbaar.
En het is heus niet dat ik niet weet dat er ook mensen zijn die wel minstens 10 paar hebben staan. Eén voor de weg, één voor het bos, één voor de duurloop, één voor een wedstrijd. Of één paar van dezelfde maar dan steeds in een ander kleurtje. Ik bedoel, hardlopen moet tegenwoordig wel een beetje hip gebeuren hè!
Tja, en dan val je door de mand. Het paar schoenen dat ik heb doen namelijk dienst onder iedere outfit en worden zowel gedragen bij weg, bos, training of wedstrijd. Het geld kan je immers maar één keer op de rug groeien en als ik al eens een extra oogst heb, steek ik die eigenlijk liever in een spontaan tripje Stockholm. Fout, fout, fout.
Terwijl Anne mij streng aankijkt, kijk ik naar de schuimkraag van mijn cappuccino waar één slok uit genomen is. Eén slok die de tijd markeert tussen wat ik net dacht te zijn en nu in ene niet meer ben: hip en een échte hardloper. Daar gaat mijn imago!
Gelukkig werd ik door Anne niet meteen de eerste de beste hardloopwinkel ingestuurd om mijn collectie met minstens 5 paar aan te vullen. Het laatste drama dat zich daar afspeelde ben ik namelijk nog steeds aan het verwerken. Nee, nadat de koffie was gedronken en ik mijn in stukjes gevallen ego bij elkaar had geraapt, gingen we even lekker een stukje wandelen. Een betere remedie – op een stukje hardlopen na natuurlijk – is er tegen imagoschade niet. Tenminste, dat dacht ik!
We zijn namelijk nog geen 5 minuten aan het wandelen of de vinger van Anne komt weer tevoorschijn.
‘Ja, maar Sanne…dat verklaart natuurlijk alles! Hoe kun je nou een marathon lopen als je nog nooit een 5 kilometer hebt gelopen? Dat gaat natuurlijk niet!’
Met een rood hoofd probeer ik wederom op de mand te gaan staan om uit te leggen hoe het zit, maar ook ditmaal zak ik er heel hard doorheen. Liegen heeft geen zin, de deur van de kast staat nu toch al open, dus dan maar helemaal met de billen bloot: In al die jaren dat ik steeds maar op één paar hardloopschoenen loop (die ik overigens netjes ieder jaar of om de 1000 kilometer vernieuw!), heb ik inderdaad nog nooit meegedaan aan een 5 kilometerwedstrijd. Ja, ik weet dat dit – wederom – voor velen gek klinkt, maar ik heb er heus en echt waar een best plausibele reden voor!
Toen ik in 2008 namelijk begon met structureel hardlopen, vond ik dat het pas de moeite waard was om een wedstrijd te doen als ik minstens 10 kilometer kon lopen. Dan pas was ik een échte loper. Wist ik toen veel dat een 5 kilometer ook prima is om mee te starten. En dat je in plaats van op afstand ook op tijd kunt lopen. Ik was gewoon lekker naïef en zo is die 5 kilometer tot nu toe steeds op de stapel blijven liggen.
Gelukkig ben ik na mijn blessure weer een beetje op het punt aangekomen dat ik weer eens van voor af aan mag beginnen. Een nieuwe schone lei, die gevuld kan worden met schoenen en een dikke vette PR op de 5 kilometer. Ja, dat is dan weer het mooie van geen echte hardloper zijn: als je een afstand nog nooit hebt gelopen, dan loop je altijd je beste tijd. Of dit nou op de weg of in het bos is. Aan mijn schoenkeuze zal het in ieder geval niet liggen. Mijn niet zo hippe stappers matchen dan namelijk wel misschien niet iedere outfit, maar wel iedere afstand! Ik zou zeggen: Steek die maar in je mand…ehhh…zak!
Mijn Eerste Marathon 
Hi Sanne,
Ik heb 3 paar. Ik loop twee paar om en om want ik loop bijna iedere dag en dan is er wel eens een paar nat en zo. Dat 3e paar is met profielen om niet uit te glijden voor trail en zo. Ik loop ook al jarenlang op hetzelfde merk en type. Helaas leef ik op grote voet en heb maat 44 nodig. Dat houdt in dat je als vrouw in ieder geval nooit een schoenenmanie zult ontwikkelen. 😉
Keep running anyway en laat Anne maar schuiven 😉
Groetjes,
Dorothé
Ha Dorothé!
Ik laat Anne zeker schuiven. Wat weet zij er nou van op haar blote voeten 😉
Met maat 44 zul je inderdaad niet snel een collectie pumps aanleggen. Wel fijn dat je fijn merk en type hebt gevonden dat goed bevalt. Wellicht in maat 44 ook minder snel uitverkocht? De mijne kan ik helaas in mijn maat niet meer op internet vinden. Toch de grote zoektocht naar een fijn nieuw paar aangaan dus.
Groetjes,
Sanne
Hey! Je hebt kei leuke schoenen! Trouwens ik heb ook maar één paar hardloopschoenen. (Die trek ik stiekem normaal overdag ook gewoon aan) Óf,… je bewaart je oude schoenen die je na 1 jaar vervangt en, tadaa! Spontaan heb je twee paar hardloopschoenen.
Leuk hè! Helaas een oud model uit 2012 die niet meer worden gemaakt 😦 Heb ze al 2 keer gekocht omdat nieuwe versies na ‘verbetering’ niet meer zitten. Maarja, moet nu toch echt nieuwe gaan vinden. Misschien dat ik deze ‘oudjes’ dan inderdaad wel bewaar voor in het bos. Heb ik tóch twee paar schoenen en kan ik met die nieuwe die eerste 5km gaan trotseren. Twee vliegen in één klap! 😉
Zou het hem daar echt inzitten? Ik raak voor de tweede keer geblesseerd door overbelasting tijdens een marathon voorbereiding en ik heb ook nog nooit een 5km in wedstrijd verband gelopen. Geen R’dam en A’dam in 2014, terwijl ik dankzij mijn midlife-crisis zo graag een marathon wilde lopen, weg inschrijfgeld. En dat alleen maar omdat ik te beroerd ben om op een zaterdagmiddag eens aan 5 km loop rond de kerk mee te doen? In 2015 maar weer een nieuwe poging wagen, maar raadt eens wat ik na het herstel als eerste ga doen?
Tja, ik ben bang dat we als marathonlopers ‘gedoemd’ zijn inderdaad zolang we aan die eisen op het lijstje nog niet hebben voldaan 😉
Maar zonder grappen of grollen, een midlifecrisis hebben en die dan ook nog eens niet met een marathon kunnen bestrijden…dat is wel heel erg! Laten we het er maar op houden dat dat 2015 een mooi jaar wordt. Voor die eerste 5 en wie weet, die eerste marathon. Veel sterkte bij je herstel en succes met de weg terug!
Allereerst, leuk stuk weer!
Ik voel me tevens heel bijzonder Sanne! Ik loop maar op 1 set schoenen, liep een ultra maar heb nog nooit een marathon gelopen in wedstrijd verband. Dat ik de marathon afstand om de drie weken loop en wekelijks in twee delen, ochtend / middag dat was voor de “professionals” niet genoeg, je moet de marathon lopen in wedstrijd, minimaal 1x….
Focus is voor mij alles, stel je doel, zorg dat het realistisch is (bepaal je zelf!) en zorg dat je het wil, echt wil, je ruikt het, proeft het, leeft het… en dan gewoon doen. Iemand die een scherpe focus heeft en gebrand is op het doel is werkelijk niet meer te stoppen.
Wellicht moeten we het lopen weer even terug naar de basis brengen, gewoon lopen om het lopen, geen gekkigheid alles kan en mag, als je het zelf maar wil.
Natuurlijk zijn er programma`s en schema`s om iets te behalen, maar nogmaals ik geloof dat als je het leuk vind het het wil, echt wil en focus aanbrengt, you are unstoppable!
Vrolijke groet,
Marco Overduin
Kijk, en met zo’n reactie kan het me even niet meer schelen hoeveel paar schoenen ik wel of niet heb. Dank voor dit kleine inspiratiebommetje 🙂
Eerst die blessure te lijf gaan en dan lekker rennen, 42km is 4x 10,5 km, 8x 5,25 km etc. etc. hak dat kreng is tukken en blijf genieten!
Beste verslaving ooit als je het mij vraagt 🙂
🙂
De enige ben je sowieso niet! Van 5 km tot en met marathon – weliswaar met als enige ambitie om met plezier te lopen, maar allemaal prima gelukt met één enkel paar hardloopschoenen in de kast (dat ik net als jij wel keurig op tijd vervang). Heel veel succes Sanne, zo zonde dat blessures weer roet in het marathon-eten gooien, maar ik hoop dat je snel weer kunt genieten van hardlopen!
Ah, gelukkig! Een lotgenoot in het kamp der ‘neplopers’! Ik wist wel dat ik niet helemaal gek was 😉 Want waarom tien paar als één paar prima loopt? Ik heb er afgelopen weekend in ieder geval in het bos 45min lang op gelopen en heel erg van genoten (de blessure lijkt eindelijk te verdwijnen)