Mijn Eerste Marathon

‘Heb je haar weer met haar kwarkbroodjes!’

Ja, ik moet toegeven, bovenstaande zin wordt de laatste tijd nogal vaak naar mij geroepen. En terecht. Schreef ik eerder deze week nog lichtelijk spottend over de groeiende hardloopverslaving van mijn vriend, bij deze moet ik toegeven dat ook ik – naast het hardlopen – een verslaving moet opbiechten: kwarkbroodjes. Heel veel kwarkbroodjes.

Het begon iets meer dan een jaar geleden. Dankzij een win-actie op Dutchroadrunners had ik met een recept van mij osawacake een exemplaar van ‘Het Hardloperskookboek’ weten te bemachtigen. Nooit had ik kunnen vermoeden hoe dit moment mijn (hardloop)leven zou veranderen.

Ik denk dat het begin mei moet zijn geweest toen ik ze voor het eerst maakte. Gewoon, netjes volgens het recept. Wat bloem, wat kwark, wat noten, wat zaden, wat gedroogde vruchten, beetje honing, beetje kaneel, snufje vanillesuiker, snufje kaneel, een ei et voila: even mixen en bakken maar!

Klinkt simpel. Is het ook. Maar het resultaat, man! Wat was dat LEKKER! Zo makkelijk maar zo goed…ja, dan hoef ik jullie ook niet te vertellen dat één en één twee is en een verslaving zo snel is geboren.

Gelukkig bleek ik niet de enige gek te zijn die de kwarkbroodjes de hemel in prees. Wanneer (vaak) en wie (iedereen) ik ze ook voorzette: ze gingen er altijd in als zoete koek. Niet zelden heb ik met mensen het recept gedeeld, waarmee ik dus tevens moet toegeven dat ik wellicht ook verantwoordelijk ben voor vele andere verslaafden die inmiddels in Nederland rondlopen. Waarvoor mijn oprechte excuses.

Schuldig voor het aanstichten van een kwarkbroodjes-epidemie of niet. Ik kan iedereen gelukkig wel op het hart drukken dat een kwarkbroodjesverslaving niet schadelijk hoeft te zijn en goed te combineren is met een gezond leven of het hardloopvirus. Wat zeg ik: het hardloopvirus en de kwarkbroodjesverslaving gaan per-fect hand in hand! Wil je harder lopen? Dan moet je kwarkbroodjes eten. En eet je kwarkbroodjes. Dan ga je harder lopen. Het is een vicieuze cirkel die vele verslaafde lopers al een tijdje in de ban houdt. Maar goed, ten tijde van marathontraining vind ik die vicieuze cirkel persoonlijk eigenlijk best wel lekker. Rondjes lopen moet ik nu immers toch!

De prangende vraag is echter natuurlijk: wat maakt die kwarkbroodjes nou eigenlijk zo bijzonder? Zijn het de ingrediënten, is het het gemak waarmee je ze maakt, is het de kwark, of juist dat ei? Is het de inbreng van Barbara Kerkhof? Of juist die van Miriam van Reijen? Wat doet het hem? Wat is die verslavende trigger?

Laat ik vooropstellen dat het gewoon een héél erg goed recept is: simpel, eenvoudig, zonder poespas, door iedereen te maken én…kan nooit mislukken! Vooral dat laatste is een factor die veel mensen aanstaat. En ik als ervaringsdeskundige zeggen: nee, van al die honderden broodjes die ik inmiddels al heb gebakken, is er inderdaad nog nooit één mislukt!

Allemaal goed, simpel en wel, maar het échte geheim schuilt zich volgens mij niet zozeer in de eenvoud van de broodjes, maar vooral in de variatiemogelijkheden die dit recept biedt. Je kan er namelijk precies ingooien wat jij wilt! Cranberry’s ipv vijgen? Pompoenpitten in plaats van noten? Stukjes appel? Wat chocola? Wat geraspte kokos misschien? Met een beetje creativiteit en verschillende ingrediënten kun je een kwarkbollenfeest houden waar de minutenfeestjes nog een puntje aan kunnen zuigen!

En heb je per ongeluk een bepaald ingrediënt niet in huis? Geen probleem! De kwark kan ook prima vervangen worden door (soja)yoghurt en toen ik laatst geen bloem in huis had, kwam ik tot de ontdekking dat de broodjes met havermout eigenlijk ook wel héél erg lekker smaken! En op die manier nóg perfecter zijn om op hard te lopen! Het recept zelf heb ik inmiddels al lang niet meer nodig. Ik gooi op gevoel vanalles in een kom en laat me steeds weer opnieuw verrassen wat voor lekkers en nu weer uitkomt.
Mijn standaard recept op dit moment? Havermout, chiazaad, bakpoeder, walnoten, kaneel, gojibesjes, vijgen, dadels, kwark, ei, geprakte banaan en een beetje diksap. Voor een lange duurloop het liefst gehalveerd en besmeerd met amandelpasta, stukjes banaan en kaneel. Als ik daar geen marathon op kan lopen weet ik het ook niet meer!

Met nog 2 maanden tot M-day te gaan kan ik in ieder geval alvast voorspellen dat mijn verslaving de komende tijd wellicht ietwat de spuitgaten uit gaat lopen. Gelukkig hebben we inmiddels een tweede hardloopjunkie hier in huis die zich graag opoffert om ook deze verslaving met mij te delen. Liefde gaat door de maag en een kwarkbol of 2 ook.

Mochten jullie mij dus weer op een ‘kwarkbroodjes-schandaal’ betrappen: heb genade. Ik kan er ook niets aan doen dat ze zo lekker zijn. In plaats van mij te straffen, laat me liever weten wat jóuw ultieme recept is. Misschien kunnen we dan een keer een Anonieme Kwarkbroodjes bijeenkomst houden en Miriam en Barbara ervan overtuigen dat het Hardloperskookboek deel 2 op zijn minst een extra bijlage met kwarkbolrecepten moet hebben!