‘Langzaam, langzaam, langzaam. Niet te snel, rustig aan en slow down.’
Als een mantra schoten bovenstaande woorden tijdens de 14 kilometer van vanochtend door mijn hoofd. Mijn Lekker Lang Langzame duurloop. Met de nadruk op láááángzaam. Ik ben het aan het leren namelijk. Leren van de fouten van de vorige keer. Niet makkelijk, wel zo verstandig. Want sinds ik het ‘M’ woord vorige week heb laten vallen, laat het mij niet meer los. Het gonst door mijn hoofd en het kriebelt in mijn kuiten. Mijn jubelende tenen zeggen maar één ding: Ik heb er zin an. Zin om te starten. Zin om te knallen.
Ho! Wacht! Stop! ‘Knallen’, zegt u? Dat is toch juist verre van verstandig?
Klopt. Knallen mag, maar wel pas als die grote ‘M’ daar is. En dat is dan ook meteen het verraderlijke van die grote ‘M’; zodra je die in je mond neemt, doorslikt en in je hoofd hebt gehaald, dan wil het racepaard in je eigenlijk meteen helemaal losgaan. Keihard trainen, kilometers vreten en er helemaal voor gaan. That’s what a marathon is all about! Toch?
Eh….ja, maar wel met beleid. De grote ‘M’ mag dan namelijk al wel aan de horizon schijnen, de weg ernaartoe is nog langer dan je denkt. En die weg is niet altijd recht en vlak (helaas). De grote kunst is dan ook om rustig op te bouwen en pas te pieken als de finish daadwerkelijk daar is. Piek je eerder, dan knal je ook, maar dan wel heel hard omlaag. Het stranden voor het startschot gaat dat wil natuurlijk niemand.
Dus doe ik: ‘Langzaam, langzaam, langzaam. Niet te snel, rustig aan en slow down.’
Knutselend met schema’s laat ik de kilometers in Excel langzaam omhoog kruipen en las ik iedere 3 weken een relatieve rustweek in. En om mezelf maar meteen eens goed te testen laat ik het schema direct met zo’n rustweek starten. Eens kijken hoe braaf ik mij aan mijn eigen wijsheid kan houden.
Traag kropen de 14 kilometers vanochtend dus in een cadans aan mij voorbij. Stapje voor stapje, over een lange rechte weg, langzaam omhoog naar de piek van de finish.
Mijn Eerste Marathon 
Hee Sanne,
Leuk om te lezen! Ik ben zelf ook aan het trainen voor een marathon en ben nog een klein beetje aan het puzzelen met mijn schema.. wat versta jij onder een week relatieve rust als ik vragen mag? Vind het heel leuk om te zien hoe andere zich erop voor bereiden 🙂
Groetjes,
Carlijn
Ha Carlijn,
Wat leuk dat je ook voor een M aan het trainen bent! Voor welke ga je?
Ja, een trainingsschema samenstellen blijft lastig. Uiteindelijk draait het er bij toch altijd op uit dat ik gaandeweg weer eea aanpas.
Wat die rustweken betreft…in zulke weken (eens in de maand) maak ik een training minder of doe iets alternatiefs als zwemmen/fietsen/sportschool. Ook maak ik dan geen lange duurlopen. Ik loop dus wel, maar minder en rustiger, zodat je spieren kunnen herstellen en bijkomen.
Veel succes en vooral ook plezier met de weg ernaartoe!
Ha Wendy, geen domme vraag hoor! Welke ‘M’het wordt heb ik al in mijn hoofd, maar is hier verder nog niet bekend 😉 Tof dat je in Parijs wil gaan lopen! Inderdaad mooi de tijd om te herstellen en op te bouwen. En rust is iets dat vaak nog wordt onderschat. Ik zeg: op naar de Eiffeltoren jij!
Is al bekend welke het wordt? Of stel ik nu domme vraag? Ik zou graag in 2015 parijs willen lopen. Nog tijd zat om te herstellen en verder te trainen. Ik heb nu net ook 7 dagen niet gelopen. Beetje bewust, 5 dagen maar daarna gedwongen wegen bezoek therapeut. Ik vind dat je het goed doet.