Zou het toeval zijn of een kwestie van goede timing? Precies nadat ik een aantal weken geleden dit blog ben gestart met de ondertitel ‘Run, Eat & Write’, verschijnt in de nieuwste editie van Runner’s World een artikel getiteld ‘Eet & Ren’. Het blijkt een sneak preview te zijn van het gelijknamige boek van Scott Jurek, dat onlangs in Nederlandse vertaling is verschenen. Voor wie Scott Jurek niet kent: hij is ultraloper, veelvoudig winnaar van lange-afstands wedstrijden én hij is veganist.
Nu was ik natuurlijk in eerste instantie dankzij de titel van het artikel meteen getriggerd om te lezen waar dit over ging, maar daarnaast was het ook het woord ‘veganist’ dat mijn nieuwsgierigheid deed oplaaien. Ik mag dan zelf namelijk geen veganist zijn, maar een stukje vlees heb in inmiddels al een hele tijd niet meer op mijn bord gehad.
Zoals een sneak preview betaamt, geeft het artikel een goed beeld van het autobiografische boek van Jurek en wordt er in een notendop geschetst hoe hij als ultraloper via verschillende wegen en omwegen tot een puur veganistisch dieet is gekomen. Hoewel dit voor een topsporter natuurlijk alleen al een heel interessant gegeven is, was het vooral het volgende zinnetje dat mijn aandacht trok:
“Ik spreek liever van een plantaardig dieet dan van een veganistisch dieet, want veel mensen verklaren veganisten voor gek” (Scott Jurek)
Zoals gezegd: ik ben geen veganist, maar kan mij bij bovenstaande wel iets voorstellen. Vegetarisme mag tegenwoordig namelijk wel wat meer geaccepteerd zijn, echt ‘normaal’ wordt het vaak nog niet gevonden. Van een luxe product dat het ooit was, is vlees eten tegenwoordig doodnormaal en voor veel mensen nog iedere dag de norm. Ga je niet mee in die norm, dan word je inderdaad al snel voor gek verklaard.
Een maaltijd zonder vlees is geen maaltijd. Toch? Tenminste, dat denken veel vleeseters. Wat zij echter niet weten, is dat een maaltijd zonder vlees niet altijd persé een maaltijd zonder vlees hoeft te zijn. Je kan het namelijk ook zien als een maaltijd met heel veel ander lekkers.
Scott Jurek beschrijft in zijn boek dat hij als plattelandsjongetje uit Minnesota is opgegroeid in een keuken die bol stond van gegrilde biefstukken en kippensoep uit blik. Verse groenten bliefte dit jongetje niet en hij wist niet meer dan dat een standaard avondmaaltijd bestond uit gebraden varkensvlees, zoute aardappelpuree en maïs uit blik. Totdat hij op een trainingskamp in aanraking kwam met gerechten en producten die hij nog nooit eerder had gezien en geproefd. Wat eerst raar en gek had gebleken, bleek nu ineens heel smaakvol te zijn. Er ging een wereld aan nieuwe producten voor hem open.
Vegetarisch (of in Jurek’s geval: veganistisch) eten is vaak veel veelzijdiger dan veel mensen denken. En wie zich er een beetje in verdiept komt er al snel achter dat er veel meer mogelijkheden zijn dan alleen dat stukje vlees vervangen met een bioburger of een gekookt ei. Zelf ben ik er – sinds ik semi-vegetarisch en vooral bewuster ben gaan eten – achter gekomen dat er zo ontzettend veel meer producten en ingrediënten bestaan waar je eindeloos mee kunt variëren. Van linzensoep tot couscousloaf en van een quinoa-ontbijtje tot pompoenpannenkoek. Wie een beetje houdt van koken en interesse heeft in gezond eten, komt met een paar simpele ingrediënten al een heel eind. En daar heb je uiteindelijk niet eens een vegaburger voor nodig!
Waar ik verder met dit stukje heen wil? Geen idee. Ik ben er niet op uit mensen te overtuigen om te stoppen met het eten van vlees of om anderen over hun eetgewoontes de les te lezen. Wat ik wel leuk vind, is dat dit soort artikelen de ogen van mensen kunnen openen en dat het wellicht je blik verruimt om ook eens iets anders te proberen. Zelf kan ik er stiekem nog steeds erg van genieten om, als vrienden komen eten, iets – in hun ogen – ‘raars’ op tafel te zetten. Wordt er eerst nog een beetje sceptisch naar het bord gekeken, uiteindelijk wordt de pan nog net niet met de lepel leeggeschraapt.
Dat vegetarisch eten lekker en gevarieerd is, daar ben ik zelf inmiddels dus wel over uit. En dat je vlees prima uit je dieet kan schrappen ook. Daarnaast beginnen ook langzaamaan in de media steeds meer berichten te verschijnen over vegetarisch, veganistisch, rauw, biologisch en bewust eten. Zo werd in tijdschrift ‘Tijd’ van de krant Trouw deze week een heel artikel gewijd aan plantaardig leven. En kon je je begin deze maand via de website www.veganchallenge.nl opgeven om een maand lang geen dierlijke producten te eten. Toeval of?
Wat volgens Jurek in ieder geval geen toeval is, is dat hij door dit dieet een stuk beter en sneller is gaan rennen. Of dat mij ook het geval is, dat zou ik niet durven zeggen. Maar ik ben dan ook niet zoals Jurek met dit uitgangspunt op deze manier gaan eten. Wat ik wel merk is dat ik mij gezond voel en meer geniet van koken en eten dan dat ik eerst deed. En als andere mensen dat dan ‘raar’ vinden, dan is dat maar zo. Voorlopig heb ik met dit ‘gekke dieet’ vanochtend wel 21,5 kilometers door de sneeuw gemaakt.
Mijn Eerste Marathon 