Nu ik mijn eerste wedstrijd sinds twee jaar weer achter de rug heb en de ergste spierpijn inmiddels is verdwenen, ben ik mij een beetje gaan verdiepen in het nut van in- en uitlopen voor en na een wedstrijd.
Ik heb ze al eerder gezien: van die mensen die vlak voor een wedstrijd nog even fanatiek sprintjes trekken of op hun dooie gemakje 10 minuten lang rondjes rennen. Om eerlijk te zijn: ik snapte deze mensen nooit zo goed. ‘Wie gaat zich nou vóór de start al moe rennen?’ Liever bespaar ik mijn krachten voor de wedstrijd zelf.
Uitlopen? Ook nooit van gehoord. Nou ja, van gehoord natuurlijk wel, maar geen vezel in mijn lijf die er na het bordje ‘finish’ nog aan denkt om nog even een stukje verder te lopen (die keer bij de Zevenheuvelenloop daargelaten, want toen woonde ik zo dichtbij het eindpunt dat ik net zo goed meteen rennend door naar huis kon).
Tja, en dat blijkt dus helemaal verkeerd te zijn.
Ook zo’n spierpijn nadat een wedstrijd hebt gelopen? Dan heb je je lichaam niet goed genoeg laten opwarmen en bijkomen.
Op zich niet zo gek natuurlijk. Wanneer ik gewoon train ga ik ook niet meteen als een malle van start. Ik loop eerst een kilometertje of twee een beetje rustiger aan en zorg er ook altijd voor dat ik niet pal voor de deur weer abrupt tot stilstand kom, maar loop het laatste stukje al wandelend uit.
Ook afgelopen zaterdag – met een temperatuur rond het vriespunt – was het niet een heel slecht idee geweest om 10 minuten van tevoren alvast een beetje dribbelend warm te worden en de spieren alvast wat soepeler te maken. Wellicht was dan ook mijn hartslag niet ineens als een razende tekeer gegaan, toen ik mijn eerste kilometers besloot er als een haas vandoor te gaan.
Uitlopen, daar had ik zaterdag dan weer niet aan moeten denken. Ik was blij dat ik binnen was en dat mijn benen in de ‘ontspanmodus’ konden gaan. Gelukkig hadden we de auto een eindje verderop geparkeerd en liep ik zo toch letterlijk nog een aantal honderd meters uit. Ach, beter iets dan niets.
Wel heb ik – ook nieuw voor mij – de dag na de wedstrijd braaf mijn loopschoenen weer aangetrokken om, door de spierpijn, heen nog heel rustig een vijftal kilometertjes te maken. Dit mag misschien het laatste zijn waar je aan denkt, maar het schijnt is dit juist goed voor het herstel. Beter meteen na de loop nog even een herstelloop doen en dan pas de tweede dag complete rust houden.
Inmiddels zit ik op dag drie. En ik moet zeggen: de spierpijn is inderdaad al voor een erg groot deel verdwenen!
In- en uitlopen: misschien toch zo gek nog niet. Ik ga me er nog eens verder in verdiepen.
Mijn Eerste Marathon 