Mijn Eerste Marathon

Nog maar 7 nachtjes slapen en dan is het zover. Dan sta ik voor de vierde keer aan de start van misschien wel de leukste vier dagen van het jaar: de Nijmeegse Vierdaagse. Het Nederlandse equivalent van zomercarnaval, met als enige kanttekening dat je er vroeg je nest voor uit moet en dat het grootste deel van het feest bestaat uit al wandelend je billen schudden.

En dat wandelen, dat mag niet onderschat worden. Dat heb ik ooit één keer één dag als student illegaal ongetraind mee mogen maken. ‘Wat al die oudjes kunnen, dat kan ik ook’, dacht ik toen. Na 30 kilometer piepte ik wel anders en toen ik na 40 kilometer eindelijk binnen was, kon ik niet anders dan héél blij zijn dat ik niet nóg 3 dagen hoefde.

Fast forward 10 jaar later ben ik inmiddels al lang geen student meer, maar wellicht nog steeds wel net zo naïef en eigenwijs.  Want volgende week loop ik niet 1 dag 40 kilometer, maar 4 dagen 50 kilometer en zou ik liegen als ik zou beweren dat ik ook maar enige fatsoenlijke wandeltraining heb gehad. Ik ga er dus maar vanuit dat ik op eerdere loopervaring kan vertrouwen en dat de muziek en het feest onderweg bijdragen aan een stukje mentale support.

Iets wat ik op zich wel een beetje kan gebruiken, aangezien ik het varkentje dit jaar alleen moet wassen. Deels omdat de lange voet bij stuk houdt nadat hij vorig jaar zijn Vierdaagse primeur als liggend op de Wedren eindigde met de legendarische woorden ‘Dit! NOOIT! Meer!’ En deels omdat ik zelf zo eigenwijs ben dat ik niet terug wil stappen naar de 40 kilometer en gezellig met mijn ouders mee wil lopen, maar mezelf weer eens moet uitsloven op de langste afstand. Je bent jong en je wil wat…

Maar ondanks het gebrek aan trainingskilometers en dat ik me volgende week vast zal afvragen waarom ik dit ‘in godsnaam ook alweer doe’ als de wekker om 2:15 gaat, kan ik met volle overtuiging niet wachten tot het zover is. Het is zo’n gevalletje van ‘je moet het écht een keer hebben meegmaakt’. Dan pas begrijp je wat letterlijk dat gevoel van de Vierdaagse is.

Want de Vierdaagse, dat is meer dan 4 dagen wandelen. Het is 4 dagen saamhorigheid. Het is 4 dagen feest vieren met onbekenden. Het is 4 dagen spontane praatjes maken met mede-wandelaars. Het is 4 dagen genieten van een ideale wereld waarin oud en jong van ruim 26 verschillende nationaliteiten met elkaar lopen, praten, lachen en huilen. Het is je 4 dagen lang afvragen waarom de wereld niet altijd zo mooi kan zijn. Zelfs met blaren, warmte uitslag en platvoeten.

Want de Vierdaagse. Die loop je nooit alleen. Zeker niet als zowel je ouders (4 x 40km) als je schoonouders (4 x 30 km) ook meelopen. De voorpret begint dus zondag al. Bij het ophalen van het startbandje en het inmiddels traditionele start-van-de-Vierdaagse-biertje. Het biertje dat vrijdag groots wordt herhaald aan het einde van het feest. Als de 4 dagen volbracht zijn en je ons kan vinden in café De Mug. Daar waar het zomercarnaval eindigt met een welverdiende schuimkraag.

Maar zover is het nog niet. Gelukkig nog niet.
Nog 7 nachtjes slapen en dan is het zover. Dan begint het mooiste feestje van het jaar en ik leg mijn carnavalskleren vast klaar!