Ik was dus eigenlijk van plan eindelijk weer eens een ‘fatsoenlijke’ wedstrijd te lopen. Je weet wel, zo een waar je een beetje tempo loopt loopt, een serieus gezicht trekt en op het einde (of wellicht zelfs al halverwege) een klein beetje doodgaat. Gewoon, omdat dat nou eenmaal hoort bij wedstrijden (zonder strijd geen overwinning).
En heus, het was ook echt de bedoeling dat dit zou gebeuren. Geen PR (zó goed ben ik nou ook nog weer niet getraind), maar gewoon, een fijne tijd. Zo eentje waarmee je met een trots gezicht kan thuiskomen. Iets wat op zich best wel lekker is voor iemand waarvan mensen wellicht denken dat ik mij momenteel alleen maar kwalificeer als haas, uitvaller bij triathlons of stuntelkampioen op de mtb.
Snel, serieus en zonder gekkigheid dus.
Totdat…
Het ineens ruim 27 graden bleek te worden.
Een beetje loper weet natuurlijk dat dit geen temperaturen zijn om serieuze tijden te lopen. Tja, en toen kon ik er dus toch niks aan doen. Noem het een zonnesteek, noem het mijn slechtste halve marathontijd EVER! Maar hé, als het de beste van de slechtste is, dan vind ik dat ook een PR. Of niet dan? Ik zeg: PRoost! (en excuses voor de danspasjes)
Mijn Eerste Marathon 
Top gedaan! 27 graden is geen temperatuur voor een wedstrijdje.
Ik noem dat een pw-tje oftewel een personal worst. Ik scoorde er onlangs ook een helaas. Ik lig er niet wakker van maar baalde wel. In ons hoofd zijn we grotere sportgoden maar nu kan ik er wel mee leven. Toch geeft het wel wat spanning voor een volgende wedstrijd. Ik vind wel dat je een pluim verdient voor het uitlopen.
Groetjes,
Dorothé
Hey, ja het was verschrikkelijk warm. Ik heb mijn langzaamste 5km gelopen ooit. Maar het was gezellig., daar gaat het om.
Absoluut! Eerst plezier, dan prestatie!