Ken je die grap van het meisje dat een marathon zou lopen?
Die liep em niet!
Oh, jullie kennen deze grap al? Oud? Van vorig jaar zeg je?
Klopt.
En nee, inderdaad ook nu is deze grap nog steeds nog net zo níet grappig als toen ik em voor de eerste keer maakte. Misschien nog wel minder grappig. Sorry. Mijn excuses. Zo gaan we de mini-moppentrommel natuurlijk nooit winnen.
Maar wat dacht je anders van deze?
Komt een meisje bij de chiropractor. Zegt het meisje: ‘Chiropractor, ik sta scheef. Kunt u mij weer recht maken?’
‘Jazeker’, zegt de chiropractor.’Ga daar maar op de buik op die kantelbank liggen, dan bind ik je enkels vast en gaan we mooi je rug wat oprekken.Moet jij eens opletten hoe mooi kaarsrecht jij wordt!’
Ook niet grappig?
Misschien omdat het middeleeuws ‘enkelbinden’ geen grapje is, maar een tactiek die ik echt heb ondergaan. Jaja, ik heb er wat voor over om jullie lezers een beetje te vermaken. Je moet je blog wel spannend houden natuurlijk! Niks saaier dan een vlekkeloos verslag van een kaarsrecht meisje dat zonder tegenslag met twee vingers in de neus haar eerste marathon rent.
Ik bedoel, het is natuurlijk mijn eigen schuld ook. Ja, kom op zeg! Als je je blog ‘Mijn eerste marathon’ noemt, dan kun je toch ook niet anders verwachten dan dat je eeuwig gedoemd bent om naar die eerste marathon toe te blijven trainen? Dan heb je het jezelf gewoon aangedaan.
Net zoals grapjes maken als: ‘Nou, als ik de start maar haal dan ben ik al blij, hahaha!’. Ook al zo’n goede. Ik wist wel dat ik de lach aan mijn kont had hangen, maar als ik geweten had dat die lach zo hardnekkig zou zijn, dan had ik mijn billen wel even binnenboord gehouden. Voor je het weet kruipt er ongedierte in. Sanne een marathon? Eén april kikker in je bil!
Nou, ik kan je zeggen: die kikker voelde ik vanochtend goed zitten toen ik met de fiets naar het bos een poging deed om een minutenfeestje te vieren. Kon meteen met de slingers weer terug naar huis. Gelukkig verzachten rode wijn en kwarkbroodjes alle pijn. Én heb ik altijd nog de achterkant van een heldenbord om tegenaan te kijken.
Raadsel:
Rara, het is oranje en luid en zit langs de kant van de marathon?
Sanne met haar heldenbord!
Ja! Die is wel leuk hè?
Zonder grappen of grollen: het zijn wel die heldenprestaties van anderen die mij nog steeds een dikke glimlach op mijn gezicht bezorgen. Zoals Marco die even een Ironman in Zweden in 11(!) uur weet te finishen (géén grapje! Pure echte heldendaad met een glimlach!). Of Sandra die haar eerste mini-triathlon met 0,0 zwemervaring volbrengt (SuperMiniWijf!). Heleen die altijd met een overdosis positiviteit sport en gezonde voeding promoot. Een andere Marco die 60km voor een goed doel loopt. Léonie die een 100km loop na 20km besluit af te kappen omdat sushi-sjoelen gewoon veul leuker is!
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Want weet je wat het is? Ja, K^%& met peren op zware siroop, dat is het sowieso. Maar daarnaast is het misschien ook wel ‘lalala-later zul je lachen’. Net zoals onze beetje mislukte vakantie afgelopen week. Ik bedoel, het is toch best komisch als je de sleutels van de bus (lees: niet jóuw bus) midden in Maastricht verliest en je er dan achterkomt dan je tijdens de zoektocht nog erger strompelt dan je ouders die dat weekend de Heuvelland Vierdaagse hebben gelopen? Als we in bananensplit hadden gezeten hadden we race om de kijkcijfers vast gewonnen!
Kijk, en zo win ik in ieder geval toch een race! Misschien niet degene die ik voor ogen had, maar hé, je kan niet alles hebben! Ik droog dus mijn tranen en houd mijn bek(ken) er verder over. Kin vooruit, borst vooruit. En met rechte ehh…scheve rug en opgeheven hoofd weer verder. Up to the next show!
Komt een olifant het toneel op lopen.
Toneelstuk.
Mijn Eerste Marathon 
Nou klote ;-( Ik hoopte dat het gisteren wel goed was gegaan maar blijkbaar dus nog niet. Misschien toch een keer ergens anders je licht opsteken om te kijken naar een oorzaak en oplossing misschien? Nieuwe ideeen? Enkels vastbinden om rug recht te krijgen. brrrrrrrr moet er niet aan denken, snap niet welke methode dat precies is 😦 Maar nu eerst naar de toekomst weer verder kijken en zorgen dat dit weer OK wordt.
Je moet maar zo denken: elke volgende marathon wordt makkelijker want je hebt gewoon alweer bijna het schema doorlopen. Zowel vorig jaar als dit jaar. Dus je begint nooit helemaal opnieuw. Look at the bright side 🙂 Gaat vast goed komen. Ik duim
Knap dat je de teleurstelling zo snel kan verwerken. Dat is een mooie vaardigheid die hopelijk zelden nodig zult hebben.
We zijn geboren om hard te lopen, ook jij.
/* mompelt bijna onhoorbaar nog iets over haalbare doelen en halve marathons
Zwaar balen, Sanne! Wat een pech! Tijd dat je zelf de held in renschoenen uit kunt gaan hangen. Hopelijk komt dat moment s-s-s-snel. Hou je taai! Maar daar doe je zo te horen je best voor. Is ook een heldendaad!
Het zit gewoon niet mee hè? Zwak uitgedrukt. Wat een kl*te zooi. Als je lijf niet wil, dan kan je nog zo gedreven zijn….. Idd je kan beter lachen dan janken en op iets anders focussen.
Loopt een kip tegen de muur.
Tok!
Moet ik altijd weer om lachen.
hou je taai meis, en supporters met HELD borden zij ook rete belangrijk. X
Sanne, heel , heel veel sterkte, en een dikke knuffel van ons, hou vol.
Dat is helemaal niet grappig Sanne… Maar misschien moet je er inderdaad maar gewoon keihard om lachen. Heb jij weer.
Het is nu dus toch de scheve rug die roet in het eten gooit? Fysio al terug van vakantie? Is het iets wat binnen redelijke tijd nog op te lossen is of ga je weer voor een aantal maanden de lappenmand in?
Ik baal met je mee en wens je veel sterkte.
Nee, eigenlijk is het om te janken, maar aangezien ik daar niets mee opschiet is lachen denk ik een beter alternatief.
Het is inderdaad het bekken dat weer parten speelt. Inmiddels bij eigen fysio geweest die terug was van vakantie. Hij heeft boel weer recht gezet, maar heeft helaas niet geholpen. Nu dus toch maar op zoek wat echt de oorzaak is van die instabiliteit steeds.
Bekken is bij mij altijd van kinds af aan al stijf geweest, maar nu pas sinds ik langere afstanden loop speelt het steeds op.
Kan het natuurlijk steeds blijven corrigeren, maar dat is ook niet goed.
Hoop iig niet dat het een aantal maanden gaat duren! Het is allemaal al zuur genoeg zo 😉
Maar jij nog goed op weg voor Berlijn? Beetje jaloers ben ik wel. Maar goed, ze zeggen..wie het laatst lacht, lacht het best, dus daar probeer ik me maar aan vast te houden 🙂
Bij mij gaat het goed, vandaag 35 km gedaan zonder echt gekke pijntjes. Ik had gehoopt een mooi verslag van jou te lezen als extra motivatie voor Berlijn.
Deze week worden de allerlaatste startnummers verloot, die nog bij reisorganisaties en goede doelen overgebleven zijn. Zal voor jou ook te kortdag zijn denk ik. Ik duim voor je dat de oorzaak snel gevonden is en dat er dan ook snel iets aan gedaan kan worden.
“Keep your head up!”
(Beter dan kinderen voor kinderen!)