Mijn Eerste Marathon

Ok, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik sta ingeschreven voor mijn volgende marathon. En die marathon komt al eerder dan ik eigenlijk in mijn hoofd had bedacht. Want, een voorjaarsmarathon? Nee, dat leek me maar niets. Trainen in de winter, met de kans dat het op de wedstrijddag zelf ineens heel warm zal zijn. Dan beter lange zomerdagen, alle tijd om te trainen en in het najaar met een fris briesje en een fijn najaarszonnetje die 42,2 kilometer afleggen.

Ik weet dus ook niet zo goed hoe ik er ineens kwam om alsnog bovenstaande redenatie overboord te gooien. Maar ik geloof dat het te maken had met het feit dat een aantal weken terug de mensen om mij heen zich ineens massaal begonnen in te schrijven voor de marathon van Rotterdam. Tja, en toen begon te te kriebelen. Niet om in Rotterdam te lopen. Maar wel ergens anders. Een plek waar ik al eerder lekker voor was gemaakt. En die we sowieso al wilden bezoeken. Maar ja, als je er dan toch bent….en die marathon is daar…

“Congratulations! You’re signed up for the Hamburg Marathon!”

Ja, zo makkelijk gaat dat. Eén klik en je loopt op zondag 23 april langs alle highlights van metropool Hamburg.

En dat is precies ook de reden dat ik voor Hamburg heb gekozen. a) Omdat het (naar horen zeggen) een toffe stad is. b) Hoe gaaf is het om al lopend een gave sightseeing tour van de stad te krijgen?

Zoals ik het inschat is het een beetje zoals in Bremen. Ok, iets groter en massaler, maar ik verwacht wel een beetje dezelfde sfeer. En eigenlijk wil ik dat dat het belangrijkst is. Dat ik een marathon uitkies omdat hij mij leuk lijkt. Omdat het me een toffe route lijkt om te lopen. In een leuke stad. Zodat ik ervan kan genieten. Ongeacht wat het resultaat zal zijn.

Want natuurlijk, ik heb echt wel even getwijfeld. Omdat Bremen zo mooi en zo tof was en zo soepel ging. Kon ik deze ervaring niet beter gewoon bewaren en niet proberen deze te overtreffen (of misschien wel helemaal geen marathons meer lopen?!) Want hoe kan ik ooit een betere tijd lopen dan ik nu heb gedaan? Natuurlijk, het kan wel. Maar het zal anders zijn. Minder onbevangen. Meer druk.

En ja, ik geef eerlijk toe dat het wel echt heel tof zou zijn als ik mijn tijd zou verbeteren. Maar, ik wil niet dat die cijfers mijn drijfveer zijn. Dat die cijfers bepalen of het wel of geen mooie ervaring zal zijn. Want daar gaat het niet om. Ik wil ervan genieten. Van de weg ernaartoe en van het aankomen op de plek van bestemming zelf.

Dus dat is precies wat ik ga doen. Tot het einde van het jaar qua training even lekker ‘freewheelen’. Wel nog een paar leuke wedstrijdjes, maar niet met een bepaald doel. Even lekker doen waar ik zin in heb. Dan, in januari 3 weken op vakantie. En nee, de loopschoenen gaan niet mee naar Colombia. Als ik daar al iets sportiefs ga doen, dan is het een tr(a)ilbilclinic (aka salsales). Lijkt me sportief genoeg. En als ik dan uitgerust terug kom van vakantie, dan gaat het marathonfeestje beginnen. Dan ga ik 12 weken lang genieten van de voorbereiding naar weer een mooie dag.

No more lies. Just more laughs.