De meeste mensen zal het niet ontgaan zijn: hardlopen is hip. Van een saaie sport waarbij (vooral) mannen eenzaam in een afgeknipte trainingsbroek de benen zonder reden onder hun lijf uit rennen, is hardlopen tegenwoordig dé sport voor iedereen die er ook maar een beetje bij wilt horen.
Nóg hipper dan hardlopen is echter hip hardlopen. Ja, u hoort mij goed: HIP hardlopen. Lopen in je joggingsbroek mag dan inmiddels namelijk wel cool zijn, maar een beetje trendgevoelige loper weet natuurlijk dat je pas echt de blits maakt als je tijdens je hippe workout ook een bijbehorend hip pakje aanhebt.
Hoe de hippe hardlooptrend precies is ontstaan weet ik niet, maar ik heb wel zo’n flauw vermoeden dat deze trend wel eens in gang zou kunnen zijn gezet door de Roze Revolutie. Want tja, waar vrouwen in beeld komen, verschijnen vanzelf flitsende (en soms ietwat te fel roze) pakjes.
Nu ben ik zelf een hardlopende vrouw en loop ook ik er in het dagelijks leven graag een beetje modieus bij. Zodra ik echter mijn dagelijkse creatieve outfit verruil voor mijn sportieve hardloopkloffie, blijft er van dit modebewuste meisje nog maar weinig over. Want hoewel ik best een beetje hip ben en ook zeker wel kan hardlopen, blijkt dat ‘hippe hardlopen’ toch echt een vak apart en een bijzondere tak van sport te zijn die ik nog maar niet echt onder de knie wil krijgen.
Ik zie ze wel eens lopen hoor: die hippe hardlopende meisjes. Haren in een staart, hip haarbandje in, flitsend shirt, idem broek en natuurlijk bijpassende schoenen in precies de juiste hippe kleur. Vrolijk huppelend komen ze voorbij gedarteld. Muziek in de oren, iPhone in de hand. En natuurlijk geen – ik herhaal géén – zweetdruppeltje op hun gezicht! Hoe doen ze dat toch? Wanneer ik een kwartier op weg ben is mijn hoofd al zo rood als een tomaat, mijn shirt kletsnat van het zweet en zal ik over de staat van mijn kapsel verder maar zwijgen.
En het is niet dat ik het niet probeer. Hip shoppend bij de H&M dacht ik: ‘Ik tik ook zo’n felle flitsende broek op de kop!’ Om er vervolgens achter te komen dat die broek dan misschien wel hip was (en – hoera! – bij mijn schoenen paste), maar tijdens het lopen ook half van mijn kont afgleed, waardoor ik alsnog met een rode kop sjorrend en zwetend mijn ronde moest afleggen. So far for me being cool!
Het is dan ook niet voor niets dat ik op dit blog weinig plaatjes van mijzelf in hardloopkleding plaats. Terwijl het wereldwijde web inmiddels wordt overspoeld met hippe hardloop/fashionblogs à la Girls Love to Run waar hippe hardloopsters elkaar jaloers maken met het assortiment gekleurde hardloopschoenen in hun kast, laat ik mijn camera tijdens het lopen liever thuis. Los van het feit dat ik zelfs zo ón-hip ben dat ik niet eens in het bezit ben van een smartphone met camerafunctie, lijkt het mij sowieso beter dat ik mijn actiefoto’s beperk tot degenen die als noodzakelijk kwaad tijdens wedstrijden worden gemaakt. En die zijn al erg genoeg!
Maarja, dat brengt me natuurlijk wel meteen op een ander punt: de marathon. Als ik die ga lopen, dan is er natuurlijk een erg grote kans dat er een kleine enthousiaste supportersclub langs de kant staat die dit mooie tafereel wel even willen vastleggen. En of ik daar na 42,2 kilometer nou zo blij mee moet zijn?
Ik denk dat ik toch maar even zo’n hip pakje ga aanschaffen!
Mijn Eerste Marathon 
Haha, misschien een beetje een late reactie, maar volgens mij heeft de trend zich steeds verder doorgezet met bijvoorbeeld de ultra hippe hardloopkleding van Nike. Jouw blog is nog steeds actueel!
Haha! Klopt helemaal! Misschien is dit blog bericht nu zelfs wel actueler dan toen ik het schreef. En ik geef eerlijk toe, ook ik zwicht inmiddels voor alle leuke pakjes die verkrijgbaar zijn. Maar weiger wel nog steeds in alleen maar roze rond te lopen! 😉
Hip erbij lopen hoeft toch ook niet tijdens het hardlopen;) Leuk om je ervaringen met hardlopen hier te lezen! Ga zo door zou ik zeggen!
Ha Thomas, nou daar zijn de meningen nog wel over verdeeld hoor 😉 Maar je hebt gelijk wat mij betreft. Liever goed en lekker hardlopen dan hip hardlopen. Of – zoals nu in geval van blessures – überhaupt hardlopen! Zou niets liever willen dan met een rood hoofd en bezweet over de straten te kunnen rennen nu!
Oja, tijdens het lopen zweet ik als een otter en ik ben zo rood als een tomaat! En dan maakt me totaal niet uit. Mensen, waaronder ikzelf, kunnen zich dan in ieder geval niet afvragen of ik wel of niet me best heb gedaan!
Ik vind uiterlijk tijdens het lopen echt absoluut niet belangrijk, ik zal dan ook nooit make-up opdoen voor ik de deur uit stap voor een workout.
Wel geef ik toe dat als ik een ‘mooi’ afkledend outfit draag ik meer zelfvertrouwen heb, ik kan me dan nóg beter concentreren op het lopen zelf.
Zelf ben ik wel van mening dat zelfvertrouwen voor betere prestaties kan zorgen dus er ‘hip’ uit zien kan naar mijn idee geen kwaad als het om de juiste reden is.
Tijdens het sporten houd ik niet van het fenomeen ‘zien en gezien worden’. Dat is toch niet waar het om draait?
Mooi verwoord! En geef je helemaal gelijk. Natuurlijk wil je er als loper een beetje fatsoenlijk uitzien (dan voel je je comfortabel en loop je ook beter). En een mooi sportief rood hoofd maakt het dan helemaal af 😉
Haha, als je zou gaan hardlopen omdat het hip is kan ik ook beter stoppen.
Ik doe met je mee bij de club van Smartphone-lozen, al is het misschien alleen al omdat zo’n grote telefoon niet in het zakje van mijn short past. Maar met mijn ouderwetse telefoon kan ik gelukkig wel foto’s maken. En ik loop toch hard. Misschien ben ik dan wel half-hip…
De zwaarste beproeving levert de mooiste herinnering en dat is wat je wilt terugzien op je finishfoto. Rood hoofd met freaky grimas, plakhaar, slappe knieën en een bezweet lijf. Niet hip misschien, maar wel hartstikke stoer!!!
Tja, ik ben ook totaal niet hip en zo rood als een tomaat en ik zweet ook enorm. Laatst las ik een blog van een vrouw die bang was voor ‘hardloopbenen’, oftewel gespierde (mannelijke) kuiten. Je kunt je maar ergens zorgen om maken….
Haha! Hoorde laatst ook al de term ‘spierbalbenen’. Tja, liever gespierde benen dan flubberkuiten denk ik dan maar 😉